Donk golünü attýðýnda, 31. dakikaydý. G.Saray o ana kadar atak, tempolu ve topa sahip olma oranýnda büyük bir fark yapmýþ durumdaydý. Ama pozisyona giren hep F.Bahçe’ydi. Dört önemli pozisyon buldular.
Sarý-kýrmýzýlýlar, gol öncesindeki yarým saatlik sürede; kaleci Harun’un zorlukla çýkardýðý tek topla umutlandý. Ama onda da son vuran G.Saray’lý deðil, gene bir F.Bahçeli’ydi.
Anlayacaðýnýz; sarý kýrmýzýlýlar abluka altýna aldýklarý, ama bir türlü hayati pozisyon bulamadýðý bir maç çýkarýyordu. Her geliþlerinde, iyi mevki kuran F.Bahçe savunmasýný aþamýyorlardý. Vallahi, eðer biri gol atacaksa; buna F.Bahçe daha yakýn diye düþünüyorduk. Donk bu kanaate muhalefet þerhi koydu.
***
G.Saray 1-0 öne geçtikten sonra, ataklarýný organize etmede çok daha baþarýlý oldu. Etkin, tehdit edici ve sindirici bir baskýsý vardý. Bu tavrýný ikinci yarýda da sürdürüp, bir gol daha attý. Yalnýz skor açýsýndan deðil, her açýdan fark oluþmuþtu.
Fakat beklenmedik anda gelen Valbuena’nýn penaltý golü, bir çok þeyi deðiþtirdi. Bir kere gerilim çok arttý. G.Saray þaþkýndý, F.Bahçe ise tetiklenmiþti. Ne olduðunu anlamayan sarý-kýrmýzýlýlar, kendisine gelemeden ikinci golü de yedi.
Oyun teknik bütünlük ve sisteme sadakatten çýktý, karþýlýklý ama kontrolsüz güç gösterisine dönüþtü. Karmaþa ile karýþýk heyecan vardý. Binbirsurat bir maç oldu.
Ama oyunun bitiminde, Belhanda ve Soldado’nun neden olduðu olaylar çok çirkindi. Kavgaya herkes karýþtý. Ýki takýma ve Hasan Þaþ’a aðýr cezalar gerekiyor. Ama bizim federasyon, iþi yumuþatmak için elinden eleni yapacak. Verdiði cezalarý da sonradan indirecek. Rezalet!
