IÞÝD’in Irak’taki yürüyüþü, peþmerge güçlerinin kontrolü altýnda bulunan bölgelerde daha fazla ilerleyemedi.
Ama öyle görülüyor ki, Suriye’de durum pek parlak deðil. IÞÝD’in PYD kontrolündeki Kobanê’yi ele geçirmek için baþlattýðý saldýrýlar devam ediyor ve civar köylerden bazýlarýnýn IÞÝD’in kontrolüne geçtiði haberleri geliyor.
PYD Suriye’de, Baas rejimine karþý baþlayan halk ayaklanmasýnýn yarattýðý siyasi koþullardan yararlanarak demografik bakýmdan Irak Kürdistaný’na hiç benzemeyen, Araplarýn-Kürtlerin-Süryani ve Türkmenler’in bir arada ve neredeyse eþit oranlarda olduðu bir coðrafyayý yönetmek için, þimdi ne kadar yanlýþ olduðu ortaya çýkan bir strateji geliþtirdi. Bu stratejinin bir gereði olarak, diðer Kürt gruplarý Rojava’dan tasfiye edildiler. Kürtler Suriye muhalefetini desteklemekten alýkonuldu. Sonrasýnda üç önemli þehirde kanton yönetimi ilan edildi.
Yeryüzündeki tek Kürt statüsü, yani Hewlêr hükümeti, dünyanýn ikinci Kürt siyasi statüsü gibi görünen bir statüyü tanýmadý. Süreç içinde Rojava ve Hewlêr arasýndaki anlaþmazlýklar hafifleyeceðine ve hep beklendiði gibi ulusal bir çýkýþ yolu bulunacaðýna, çatýþmalar daha da sertleþti. Oysa Mesut Barzani, Suriye’de olaylar baþ gösterdiðinde PYD dahil bütün Kürt gruplarýný Erbil’e davet etti ve birlik içinde davranmalarý tavsiyesinde bulundu. Salih Müslim ve PYD liderleri Hewlêr’de serbestçe çalýþmalar yürüttüler. Ama ne zaman ki ‘Rojava Devrimi’ oldu, Kürt partileri arasýndaki ulusal ittifak da sona erdi.
Kürtler parti çýkarlarý veya bir zümrenin, bir sýnýfýn çýkarlarý doðrultusunda hareket ederlerse, kaybederler.
Kürt partileri arasýnda Kürt ulusal çýkarlarýna daha yakýn durduðunu gösterebilen partiler ise kazanýr.
Unutmayalým ki, Arap milliyetçiliði, Baasçýlýðýn eliyle yok edildi.
Geriye, gerektiðinde IÞÝD’le masaya oturabilen aþiretler ve ayný milleti ikiye bölen mezhepler kaldý.
Kürtler’e gelince..
Türkiye’de yaþanan hikayenin bir benzeri, þimdi Suriye Kürtleri arasýnda yaþanýyor ve Rojava’da ‘Kürdistan’ýn yoksullarý adýna’ sosyalist bir devrimin gerçekleþtiðine inanýlýyor.
Bir devrimin dostlarý ve düþmanlarý olur. Rojava devriminin en büyük düþmaný IÞÝD’tir. Umarým IÞÝD daha fazla ilerlemeden durdurulur. Ama eðer bu bir devrim ise, Baasçýlarýn’da sular durulduðunda bu devrime evet demeyecekleri açýktýr. Temel soru þu:
Rojava devriminin dostlarý neden yok, varsa bu zor zamanlarda neredeler?
Bu soruya cevap aramak, belki de boþuna.
Bir kere ‘Devrimin’ kime karþý gerçekleþtiði belli deðil. Baas rejiminin gözle görülür bir biçimde görmezlikten geldiði, devrimcilerin bir tek defa bile rejimin askeri güçleriyle karþý karþýya kalmadýðý, Esad’ýn asker-sivil bürokrasisiyle, devrimci güçlerin yan yana ve çatýþmadan durabildiði, ama buna karþýlýk, devrim ilan edilen bölgede, baþka Kürt gruplarýnýn barýnamadýðý bir durumdan söz ediyoruz.
Cihangir ve Niþantaþý’ndan arada bir Rojava’ya el sallayan ‘eski tüfek’leri ve onlarýn tuzu kuru yeni yoldaþlarýný saymazsak bu devrimin dünyada dostu yok gibi..
Oysa eðer Mesut Barzani’ye ve Suriye’deki Kürt gruplara ‘düþmanca’ davranýlmasaydý, þimdi Kobanê’yi savunmak için yapýlan çaðrýlarýn bir karþýlýðý olurdu.
PYD, yönettiði bir bölgede hakikaten ulusal çýkarlara uygun davranabileceðini gösterebilir, Hewlêr (Erbil) anlaþmasýna baðlý kalabilirdi.
Haberlere bakýyorsunuz ve anlýyorsunuz ki, Rojava’ya savaþmak için götürülenler, daha lise çaðýnda çocuklar.
Ali Bayramoðlu’na gönderilen ve Ali’nin okuyucularýyla paylaþtýðý mektubu okuduðunuzda durumun vahametini daha iyi anlýyorsunuz: Týp 6. sýnýftan bir öðrenciyi, üstelik ölümcül bir hastalýðý olan birini, Rojava’da aramak zorunda kalan çaresiz bir anne ve baba. Liseli çocuklarýn aniden kaybolmalarý ve yine Rojava’da aranmalarý..
Kobanê’yi savunmak için bu ‘usuller’e bel baðlamak yerine, PYD’nin yüzünü geçeðe dönmesi ve ‘düþman kapýya dayandýðýnda’ deðil, normal zamanlarda dost arayýþýna girmesi ve neticeden dostluðuna kendisi gibi düþünmeyen Kürtler’i inandýrmasý gerekiyor.
Biliyorum zor iþ diyeceksiniz, ama Kobanê’yi bugün ve gelecekte savunmanýn da baþka yolu ve çaresi yok.
