Halen gösterimde olan Nefesim Kesilene Kadar filminin baþrol oyuncusu Esme Madra rolü için Baðcýlar’daki bir dokuma atölyesinde çalýþtý. Genç oyuncu, bu sayede Ýstanbul içinde baþka bir Ýstanbul’un gizli olduðunu tecrübe ettiðini söylüyor.
Bazen çok bilindik þeylerin deðeri azalýr. Kafamýzda problem olarak yer etmemeye baþlar. Aslýnda Nefesim Kesilene Kadar filmi veya bu röportajda söylenenler çok bilindik olabilir. Artýk kim bilmiyor ki Baðcýlar’da neredeyse yer altýnda çalýþan dokuma atölyesindeki veya baþka türde iþlerde çalýþan insanlarýn çýkmazlarýný. Ama orada yaþayanlar devam ediyorlar hayatlarýna. Bizim için bilindik olup deðersizleþen bir konu hala içler acýsý bir hikaye olarak hayatta gerçek yerini koruyor. Onun için Esme Madra’nýn baþrolünü oynadýðý filmi önemsemek ve acýlarýn hiç deðiþmemecesine yerinde durduðunu hatýrlatmak önemli. Bakýn Madra bu film için ne gibi tecrübeler yaþamýþ...
- Nefesim Kesilene Kadar kentli bir toplumda kadýnýn yaþadýðý zorluklarý gösteren bir film. Senaryoyu okuduðunuzda ilk ne dikkatinizi çekti?
Senaryoyu okuduðumda ilk dikkatimi çeken, kýzýn babasýyla olan iliþkisiydi. Çocukluktan yetiþkinliðe geçmek üzere olan bir kýzdý ve bir sürü zorluk içindeydi. Hayatýnýn çok yoðunlaþtýðý hissini veriyordu.
- Filmi biraz karanlýk buluyor musunuz?
Çünkü baba-kýz, eniþte sorunsalý, patron-iþçi çekiþmesi gibi pek çok konu ayný filmde yer alýnca karakter sanki bir çýkmaza giriyor. Evet, karanlýk buluyorum. Ancak benim kiþisel fikrim filmin sonunun çok da karanlýk olmadýðý. Çoðu kiþi benim gibi düþünmüyor. Hatta çok þaþýrmýþtým sonunun karanlýk olduðunu düþünenlere. Bir yanýyla da çok gerçek. Provalar için atölyeye gidip geldim, bütün günümü orada geçirdiðim oldu. Dolayýsýyla filmin içinde ekstra karanlýk bir durum yok.
- Finalin mutlu olduðunu düþünmenize sebep olan þey neydi?
Mutlu deðil ama umutsuz da deðil en azýndan. Çünkü filmde ne olursa olsun bütün ömrü mücadeleyle geçen bir kýzý izliyoruz. Ve sonunda da onun en azýndan bir þeye tutunmak ve bir þeylerin peþinde koþmak yerine tek baþýna olduðunu anlamasýný olumlu buluyorum. Yeterince güçlü biri zaten. Bu kadar olay atlattýktan sonra da peþinde koþtuðu þeylerden kurtulduðunu düþünüyorum. Þimdiye kadar bu kadar þeyin altýndan kalkmýþ sonuçta.
- Filmde bütün o karanlýðýn içinde, o þartlarda hiç kimsede olmayan bir umudun olmasý dikkatimi çekmiþti. Siz de ayný þeyi düþünüyor musunuz?
Umuttan ziyade çok fazla hayal kuruluyor. Çalýþanlarýnýn yaþ ortalamasý çok genç bir atölyeye gittim ben. Herkes ne yapmak istediðini söylüyordu ancak hiçbirinden atölyede çalýþmayý düþüneni duymadým. Hani kimse ‘Ben burada iyiyim böyle devam edeceðim’ demiyor. Bazýlarý mesela 10 yýldýr orada. Genellikle hep baþka iþler yapmakla ilgili þeyler duyuyorum. Kliþe denebilecek her þeyi çok içtenlikle konuþuyorlar. Umutlu demekten emin deðilim.
- Onlarý ayakta tutan nedir sizce, umut deðilse?
O hayatý öyle kabullenmiþ durumdalar gibi geliyor. ‘Mümkünse þu þekilde hayallerim var’ düþüncesi çok baskýn.
- Bu, yönetmen Emel Balcý’nýn ilk filmi ancak içeriði itibariyle fazlasýyla zorlayýcý bir yapým. Ýlk yönetmenlik için böyle bir yapým risk oluþturmuyor mu sizce?
Bence yönetmenle tanýþtýðýnýz ve senaryoyu okuduðunuz da ona ya güveniyorsunuz ya güvenmiyorsunuz. Emel’le tanýþtýðýmda, senaryonun çok uðraþýlmýþ bir iþ olduðu belliydi. Bu arada Emel’in ne kadar kendinden emin olduðunu gördüm. Bu nedenle onunla ilgili kafamda hiçbir soru iþareti olmadý. O kadar ne yapmak istediðini farkýndaydý ve o kadar iyi yönlendiriyordu ki insanlarý...
- Film bittikten sonra ayný düþünceler devam etti mi? Ortaya çýkan iþ sizi doðruladý mý?
Ben kesinlikle filmi seviyorum fakat baþýndan sonuna içinde olduðum için objektif olup olmadýðým konusunda emin deðilim. Çok fazla geri dönüþ de aldým. Ýzleyenler genel olarak seviyor.
- Sinema için oyunculuktan baþka planlarýnýz var mý? Kameramanlýk veya yönetmenlik gibi?
Aslýnda ufak ufak o tarz þeyler yapýyorum. Yönettiðim kýsa bir filmim var. Aslýnda öyle bir tutkum yok. Yönetmenliðe yeteneðim olduðunu da düþünmüyorum zaten. Sadece kýsa film dünyasý benim için çok özel. Çektiðim kýsa filmin senaryosunu yazmýþtým. Sonrasýnda ben oynadým. Yani istesem de istemesem de bir yerinden içine giriyorum.
Orada bambaþka bir Ýstanbul var
- Bu role hazýrlanýrken ne gibi çalýþmalar yaptýnýz?
Çok uzun süre çalýþtýk. Ne bir tiyatro oyunumda ne de bir filmimde bu kadar çalýþtým. Ancak bu öngörülen bir þeydi. Yönetmen benim dýþýmdaki oyunculara da söylüyordu sýk sýk prova almak istiyorum diye. Filmde baba ve abla karakteri ararken kast sürecinde de vardým. Baðcýlar’da bir atölye bulundu, bir ay oraya gittim.
- Rolünüze hazýrlanýrken bu kadar gözlem yapýp, karakterinizi içselleþtirmiþken o insanlar için ne düþünüyorsunuz?
Çok zor bir soru çünkü bir kere tahmin edilebilir bir þey olmaktan öte insanýn kafasýný karýþtýran bir durum. Bambaþka bir Ýstanbul ve bambaþka þartlarda hayatýný sürdüren insanlar var orada. Dolayýsýyla biraz kendi hayatýnýzý sorgular vaziyete geliyorsunuz. Baþka bir þey yaþýyorlar. Atölyeye çok erken saatte giriyorlar. Anormal bir sesli ortamda çalýþýyorlar, arada bir çay molasý veriyorlar ve bir de yemek saatleri var.
Meselesi olan karakterler bana geliyor
- Filmlerle ilgili tercih kriterleriniz var. Genelde meselesi olan karakterleri seçiyorsunuz.
Açýkçasý hem tercih ediyorum hem de denk geliyor demek doðru olur. Çok da meselesi olacak diye bir kriterim veya keskin bir çizgim yok. Bana gelen senaryolar genelde böyle oluyor.
- Neden böyle sizce?
Bilmiyorum. Tabii ki çok severek oynadým yer aldýðým projelerde. Ama bir yandan da hiç bu durumda olmayýp çok baþka biçimlerde çekilen ve baþka þeyler deneyen filmler de ayný derecede deðerlidir. Senaryoyu okuyunca ne kadar özenildiðini anlayabiliyorsunuz. Bana da aslýnda niyeti böyle filmler denk geldi.
- Hangi tarz filmlerden zevk alýyorsunuz?
Oynadýðým tür filmlerden çok hoþlandýðým kesin. Ancak çok absürt ve deneysel filmleri de takip ediyorum özellikle kýsa filmlerde. Ýsim vermek her zaman çok zor geliyor bana ama farklý türlerde çok fazla filme bakýyorum.
