Bugün Türkiye’nin önündeki asýl ve acil mesele “devletin içinde devlet dýþý bir hiyerarþiye baðlý olarak faaliyet gösteren yapýlar”dýr. Bundan hiç þüphe yok. Ne var ki siyasi iktidarýn bu yapýlanma eliyle kendisine karþý gerçekleþtirilmek istenen siyasi darbeyi -geçici deðil- kalýcý biçimde boþa çýkarmasý için özellikle son üç yýlýn politikalarýný bir gözden geçirmesinde fayda var gibi görünüyor.
Önce yolsuzluk konusu... Bir defa paralel yapýlanmaya karþý atýlan adýmlarý “yolsuzluklar örtülmek isteniyor” diye göstermek isteyen propagandadan etkilenen kesimlere þunu anlatmak lazým: Yolsuzluk iddialarýnýn üzerinin örtülmesi fiilen mümkün deðil. Diyelim ki iddia edildiði gibi olsun, yeni görevlendirilecek hâkim ve savcýlar bu dosyayý kapatsýnlar, suçlananlarý aklasýnlar. En baþta toplumun buna rýza göstermesi mümkün mü? Bazý yargý mensuplarýnýn böyle bir örtbas suçunu irtikâp etmeye cüret etmeleri mümkün olsa bile bu kadar önemli suçlama ve iddialarý toplumun gözünden kaçýrmak, unutturmak nasýl mümkün olacak? Akýl var, mantýk var...
Hatýrlayýn: MÝT krizinde de müsteþarý koruma altýna almak üzere yapýlan düzenleme benzer gerekçelerle eleþtirilmiþti. Sonra ne oldu? Hakan Fidan’a yönelik suçlamalardan toplum haberdar olmadý mý? Hem de fazlasýyla oldu ama toplumun çoðunluðu nezdinde MÝT’in Oslo sürecindeki rolünün suç teþkil ettiði ve ilgililerin yargýlanmasý gerektiði iddiasý kabul görmedi. Þimdi de herkesin mahiyetinden haberdar olduðu bir suçlama var. Bunun örtbas edilip unutturulmasý mümkün olabilir mi? Böyle bir þeye giriþmenin hükümete muhtemel maliyetinin ne olacaðý belli deðil mi?
Demek ki “yargýya müdahale” iddialarýnýn, “yolsuzluklar örtülmek isteniyor” suçlamalarýnýn mantýðý yok. Mesele baþka... Daha ziyade toplumun algýlarýný yönlendirme meselesi... Ne var ki bugün apaçýk bir darbe teþebbüsüne maruz kalmýþ bulunan siyasi iktidar sadece “yolsuzluk iddialarý kasýtlý” diyerek problemi çözemez. Hükümet kendi varlýðýný ortadan kaldýrmaya yönelik bu darbe teþebbüsüyle olduðu kadar toplumda oluþan algýlarla da mücadele etmek durumunda.
Kabul etmek lazým ki siyasi iktidarýn önünde geniþ bir problemler yelpazesi var. Bir taraftan haksýz yere suçlandýðýný düþündüðü veya bildiði üyelerini savunmak zorunda, bir taraftan da gerçekleþtiðini düþündüðü veya bildiði yolsuzluklarýn hesabýný sormak ve kamuoyu nezdinde yolsuzluklara göz yuman hükümet olarak algýlanma tuzaðýndan kurtulmak zorunda. Bunlarý yaparken ayný zamanda devlet içindeki paralel yapýlanmayý tasfiye etmenin yolunu da bulmak durumunda.
Bunun için ise meþruiyet zeminine ihtiyacý var. Geniþ bir toplumsal meþruiyet temin etmek için de iki önemli engeli aþmasý gerekiyor. Biri, yukarýda da deðindiðimiz þekilde, “yolsuzluklarý örtmek için bunu yapýyorsunuz” suçlamasýný etkisiz hale getirecek adýmlar atabilmek. Ýkincisi de bugün þikâyet etmekte olduðu paralel yapýlanmanýn güçlenmesine geçmiþte bilerek veya bilmeden saðladýðý desteðin hesabýný soranlara ikna edici, inandýrýcý bir cevap verebilmek. Gerekirse özeleþtiriden de kaçýnmayarak toplumu bu konudaki içtenliðine inandýrmak zorunda siyasi iktidar.
Çünkü gömleðinizin ilk düðmesini yanlýþ iliklerseniz geri kalaný da hep yanlýþ olur.
Geçenlerde þunu söyledim: “17 Aralýk’ýn emniyet ve yargý gücü kullanýlarak kotarýlmak istenen medya destekli bir postmodern darbe giriþimi olduðu muhakkak. Ama darbe sözünü vaktiyle bazý sokak olaylarýný tanýmlamakta kullanmýþsanýz þimdi dört baþý mamur bir darbeye bile darbe dedirtmek zor olur.”
Örnek olsun diye söylüyorum, Gezi Parký olaylarý bence doðru teþhis edilemedi. Üstüne üstlük “siyaseten” çözülmesi gayet kolay olan bir mesele “polisiye” tedbirle çözülmeye çalýþýldý. Bundan dolayý da yangýn daha fazla büyüdü. Suriye politikalarýmýzýn Gezi olaylarý üzerindeki gölgesi ise ayrý bir boyut...
Devletin de hükümetin de bugünkü badireyi kýsa zamanda atlatabileceðinden þüphem yok. Ama bundan sonra da baþkaca ciddi sýkýntýlarla karþýlaþmamak için bazý politik adýmlar atýlmasý gerektiðini düþünüyorum. Bunun için özellikle son üç yýlý masaya yatýrýp yeniden adamakýllý deðerlendirmek icap ediyor bence.
