Çok sesli müzik seslendiren bir toplulukta her enstrümanýn birbiriyle iliþkisi vardýr. Elbette müzisyenlerin de... Son Konser, bir yaylý çalgýlar dörtlüsünün müzikal iliþkileriyle özel hayatlarýnýn birbirine karýþmasý sonucu yaþanan duygusal ve mesleki krize odaklanýyor. Müzisyenlerin enstrümanlarýnýn dörtlü içindeki konumuyla birbirleriyle baðlarýnýn paralel süregitmesi üzerinden kuruyor öyküsünü.
Disiplinlerarasý bir çalýþma olarak yaratýcýlýðýna; seçilen klasik müzik eserlerinin ve yorum konusundaki düþüncelerin yarattýðý elit atmosferine raðmen Son Konser’de insan iliþkilerine dair banal kalýplarýn kullanýlmasý bir çeliþki doðuruyor. Bu çeliþki filmin aleyhine iþlese de müthiþ oyuncu kadrosunun beklenen performansý vermesi sayesinde Son Konser, popcorn filmler arasýndan sýyrýlýp þu günlerde izlenmesi gerekenler listesinde ilk sýraya yükseliyor. Ayazda Bir Yürek ayarýnda bir film beklemeyin elbette, henüz ikinci filmine imza atan yönetmen Yaron Zilberman bir Claude Sautet deðil ve olmayacak.
The Fugue, 25 yýldýr baþarýyla varlýðýný sürdüren bir yaylý çalgýlar dörtlüsü. Ýki keman, bir viyola ve viyolonselden oluþuyor. Gururla jübileye hazýrlanýrken çellist Peter’a Parkinson teþhisi konmasý topluluðu çözülmenin eþiðine getiriyor... Topluluðun tutkalý Peter, hemen sorumluluk duygusuyla yerini dolduracak bir müzisyen arayýþýna giriyor. Dostlarý ise bir yandan onun hastalýðýna içtenlikle üzülürken bir yandan da kendi aralarýndaki hesabý kapatmak için yüzleþiyor, çatýþýyor, hatalarýnýn üstüne hata ekliyor...Senaristler, dörtlüye adýný veren bir beste türü olan füg misali, kabaca bir temanýn farklý seslerle yinelenmesini filmin dramatik yapýsýna uyarlamýþ.
Bir tür Þekspiryen trajedi
Birinci keman Daniel, karizmatik ve sert kiþiliðiyle grubun müzikal lideri. Duygularýný bastýran, içe dönük, fildiþi kulesinde tek baþýna varolabileceði zannýyla yaþayan bir adam ama ortayaþ bunalýmýndan ve yalnýzlýktan azade deðil.Teknik mükemmeliyet Daniel’in tek ölçüsü olduðu için Peter’ýn yerini dolduracak en iyi ismin hemen bulunmasýndan yana. Ýkinci keman Robert ile viyolacý Juliette evli; onlarýn izinden gidip keman öðrenimi gören bir kýzlarý var. Vaktinde Daniel’a aþýk olduðunu öðrendiðimiz Juliette, Peter’ý bir tür baba figürü gibi gördüðü için onunla yola devam etmek, tedavi yöntemleri aramak istiyor. Hem müzisyen hem erkek olarak Daniel’dan sonra gelmenin sýkýntýsýný yaþayan Robert ise hiyerarþiyi kendi lehine deðiþtirecek bir yeniden yapýlanmadan yana. Birinci keman olmak, daha tutkulu ve spontane yorumlar vermekten yana... Özel hayatýnda alevlendirmek istediði tutkunun ve karýsýnýn gözünde birinci erkek olma isteðinin dýþavurumu bu mesleki atýlým hevesi... Bir tür Þekspiryen trajedi (özellikle Kral Lear) gibi geliþen olaylarýn içine Juliette ile Robert’ýn Daniel’den ders alan güzel kýzlarý Alexandra ile seksi bir Flamenco dansçýsý girince denge hem duygusal hem dramatik anlamda hepten bozuluyor. Bir tür miras davasý, eski defterler, aldatma, gizli aþklar Son Konser’i mizah da içerse Woody Allen filmi, konu uzatýlsa pembe dizi olacak karýþýma dönüþtürüyor. Mekanýn Manhattan olmasý da cabasý!
Christopher Walken’ýn onu izlemeye alýþýk olduðumuz karakterlerden tamamen farklý biçimde, babacan, dörtlünün aðabeyi Peter rolünde verdiði performansýn altýný çizmeli. Robert rolünde P. S.Hoffman, Juliette rolünde C. Keener ve Daniel rolünde M. Ivanir hakikaten çok baþarýlý. Bugüne dek hiçbir yaylý enstrüman çalmamýþ bu oyuncular ders alarak rollerine bürünmeye çalýþmýþ. Ýlk filmi Watermarks bir belgesel olan yönetmen Yaron Zilberman da onlarýn birer virtüoz olduklarýna izleyici inandýrabilmek için detaylý bir çalýþma yapmýþ. Ýþin ustalarý elbette “yutmamýþtýr” ama genel izleyici açýsýndan inandýrýcýlýk sorunu yok.
NOT: Son Konser filmi, 26 Temmuz tarihinde gösterime girecektir.
FÝLMÝN KÜNYESÝ
Orjinal adý: A Late Quartet
Yönetmen: Yaron Zilberman
Senaryo: Seth Grossman, Yaron Zilberman
Görüntü: Frederick Elmes
Müzik: Angelo Badalamenti
Oyuncu: Christopher Walken, Philip Seymour Hoffman, Catherine Keener, Mark Ivanir
