Saklambaç 1990’lý yýllarýn en gözde televizyon programlarýndan biriyidi. Bugün ekrana gelen çöpçatan programlarýnýn da atasý sayýlýr o format. Nurseli Ýdiz’i o programla tanýdý Türkiye. Bir dönem Türkiye’nin en beðenilen kadýnlarýndan biri oldu, attýðý her adým, söylediði her cümle takip edildi.
2012 yazýnda Alaçatý’da çekilen, sarhoþ, kontrolünü kaybetmiþ, kadýn fotoðrafý ister istemez görenlerin canýný acýttý. Medya dünyasýnda geçen hafta çok konuþuldu bu konu, kimi gerçekten üzüldü, kimi leþ yiyen akbabalar gibi o üzücü kareleden kendi kariyerine artýlar saðlamaya çalýþtý. (Ayþe Özyýlmazel’in ekranda döktüðü gözyaþlarýnýn samimiyetine inanýyorum, akbaba kategorisinde saydýklarým baþkalarý...)
***
Bu piyasada bir efsane þeklinde konuþulup duran bir iddia vardýr, denilir ki, þöhretinin zirvesinde olduðu dönemde, kýskanç bir yönetici eþinin isteðiyle, Türkiye’nin en büyük kanallarýndan birinin ekraný Nurseli Ýdiz’e kapanmýþtý. Eski defterleri açmak ya da kim kiminle ne yapmýþtý oynamak gibi bir derdim yok. Sadece birkaç fotoðraf karesinin ardýna bakabilmek için yazdým bu iddiayý... Hayal kýrýklýðý insanýn canýný en çok acýtan duygudur zira insan tanýmadýklarý ya da sevmedikleri yüzünden hayal kýrýklýðýna uðramaz.Aksine insana hayal kýrýklýðý yaþatanlar hep tanýdýklarý ve sevdikleridir... O birkaç kare fotoðrafta bu duygunun izleri var mýdýr acaba?
***
Hülya Avþar 80’lerin baþýndan beri yani 30 yýldýr bir kariyer yönetiyor. Aklýmda en fazla kalan cümlesi, evliliðinin olaylý bir þekilde sona erdiði dönemde söylediði “Arabada anýra anýra aðladým” cümlesi... Nurseli Ýdiz’in Hürriyet’te Ayþe Arman’a verdiði röportajý ve durumunu sadece hastalýðýna baðladýðý satýrlarý okurken aklýma yine o cümle geldi. Hata, zaaf, üzüntü de insan içindir, iþ ki bununla yüzleþmek mümkün olsun, birþeylerin arkasýna saklanýlmasýn... Hülya Avþar ve Nurseli Ýdiz... Zirveye çýkmak deðil orada kalmak baþarýdýr diyenlerin haklýlýðýný ortaya koyan iki farklý insan, iki farklý hikaye...
Bu hikayelerde muradýna eren kimdir, birþey diyemem, sadece bir fotoðrafa arkasýndakilerle bakabilmek gerektiðini söyleyebilirim.
