Yoðun stresli geçeceði daha maç öncesinden açýkça belli olan bir mücadelede; iyi oynasanýz da hata yapma oranýnýz haliyle yüksek olur. Nitekim Muslera’nýn rakibine kaptýrdýðý top, Luyindama’nýn kale dibinde topu uzaklaþtýramamasý ve ikinci golü yemeðe ramak kalýnmasý; bu tür stresli ortamlarýn olaðan akýþýdýr. Hatta neredeyse kaçýnýlmazdýr.
Yoksa G.Saray maçý kotarmak için var gücüyle mücadele ediyordu. Feghouli’nin katkýlarýyla hýzlý, etkin, sürekli bastýrýyordu. Golü yediðinde, kötü oynuyordu demek insafsýzlýk olur. Bajiç’in vurduðu kafadan önce, ona bu pozisyonu hazýrlayan Elia’nýn kývrak çalýmlý sokuluþlarý; çok görkemliydi. Savunma, o ortayý yaptýrmamalýydý.
***
Marcao’nun; golden sonra sevinen Baþakþehirli futbolcularý, “Hadi oyuna dönün” diye birbirinden ayýrmaya çalýþmasý, maçý bir anda gerdi. Adamlarýn sevinme hakký yok mu?
Maçýn stresinden VAR hakemleri de nasibini aldý. Zaten gol olmamýþ bir pozisyonun sonunda; þut anýnda ofsayt ver mýydý yokmuydu diye ekrana görüntü getirtmek, tam bir komediydi.
***
Ýyi oynarken heyecandan hatalar da yapan G.Saray; ikinci yarýya golle baþladý. Feghouli’nin röveþatasý müthiþti...
Emre’nin sakatlanýp çýkmasý; Baþakþehir’in fabrika ayarlarýný/ince ayarlarýný/son ayarlarýný, artýk ne hazýrlýðý varsa, hepsini silip süpürmüþtü. G.Saray (Son anlar hariç) bunun açýk faydasýný gördü. Ýkinci yarýyla birlikte, aslan gibi gürlemeye baþladý. Ýki gol atsa da, sayýlmadý. Yýlmadý, maçý býrakmadý; gerekeni Onyekuru ile yaptý.
Kutlu olsun þampiyon... G.Saray’ýn olaðanüstü hýrsýna ve Terim’in sihirbazlýðýna þapka çýkarýyorum.
