‘Malleus Metaficarum’ (Þeytan Çekici) iki dindar keþiþ, Heinrich Kramer ve Johann Sprenger tarafýndan yazýlmýþtý. Kitap hem cadý avýný hem de iþkence yöntemlerini bir bilim (!) olarak anlatýyor ve bunu ciddi bir eser olarak Papa VIII. Innocente'ye sunuyordu. Bu kitap cadýlarýn kökenini Orta Doðu'ya ‘çöllerde yaþayan Müslümanlara’ baðlýyordu. Kitaba göre cadýlarýn güç kaynaðý, þeytanla kurduklarý cinsel iliþkilerden kaynaklanýyordu. Cadý eðer kadýnsa þeytan ona ‘Incubus’ erkekse de ‘Succubus’ olarak yaklaþýyordu. Cadýlar, Þeytanýn dünyadaki akrabalarý ve temsilcileriydi bu bilimsel kitaba göre. Daha neler vardý nelerÞeytan Çekici'nde:
"Gerek erkek gerekse de kadýn cadýlar vücutlarýna çeþitli merhemler sürerek uçabilirler... Özellikle sevdikleri yerler Almanya'da Hartz Daðlarý, Ýsveç'te Blocula, Rusya'da Kiev... Çöllerdeki bütün vahalar.. Vahalarda dinlenen Müslümanlar, bu sýrada Þeytanla görüþür ve ondan gerekli talimatý alýr!”
‘Satanizm’ ya da Þeytana Tapanlarý güçlendiren, birbirlerine kenetlenmelerini saðlayan Hristiyan Kilisesi ve dinsel baskýlardý. Katoliklerin aklýnda, kiliseye hizmet, Hz Ýsa'ya sýnýrsýz baðlýlýk, ölümden sonra kavuþacaklarý cennet dýþýnda baþka hiçbir düþünce olamazdý! Kilisenin öðretilerine göre, elinde avucunda bir lokma kuru ekmeðin dýþýnda hiçbir þeyleri olmayan bu zavallý insanlarýn herhangi bir þeyden zevk almalarý, gülüp eðlenmeleri kesin olarak yasaktý. Üstelik yaptýklarý her þeyi ‘günah çýkarma’ adý altýnda bir papaza anlatmak zorundaydýlar. "Peder ben günah iþledim... Dün üç kez güldüm!" Peder de bu garibana beþ saat aralýksýz falanca duasýný tekrarlama cezasý verir, adamcaðýzýn günahý affolurdu.
Yýllar geçtikçe insanlar eski Pagan dinlerindeki eðlenceleri, özgürlüðü, ayýp, yasak ve günah olmaksýzýn yaþamayý özlemeye baþladýlar. Dahasý özgürlüðün, kahkaha atýp eðlenmenin simgesi olarak kilisenin önlerine sürdüðü þeytana daha bir sýcak bakmaya baþladýlar. Kötü olan kiliseydi artýk. Hele de sevap iþlemek adýna Müslüman kýyamýna hiçbir anlam veremiyorlardý…
