Maçýn ilk devresi bittiðinde, Beþiktaþ’ýn gole yakýn sadece tek pozisyonu vardý. Oðuzhan Özyakup’un serbest atýþýnda; Mario Gomez’in vuruþu, takýmýn ilk ve son tehdit anýydý. Normal olarak, Beþiktaþ’ýn bu devrede baþarýsýz sayýlmasý gerekir ama; þaþýlacak derecede öyle olmadý.
Neden?... Çünkü bir çok maça “Ortada çukur var, yandan geç” misali aðýr aksak tempoda baþlardý. Kendisi hataya zorlamadan, rakibin hata yapmasýný kollardý. Bir çok maçýn ilk yarýsý, bu düþünceyle ve bu nedenle çoðu kez güme gitmiþtir. Ama dün gece, iþi en baþtan sýký tutmak isteyen bir kararlýlýk içindeydi Beþiktaþ.... Sahaya iyi yayýlýyor, Quaresma ile estetik hücumlar yapýyordu. Ama ceza sahasý içinde sonuç almaya gelince, apýþýp kalýyorlardý. O kadar ki; koca 45 dakikalýk süre, tek pozisyonla bitti. Bu yarýdaki takýmý gene de beðendim. Çünkü ciddi oynuyordu.
***
Quaresma’nýn aut çizgisi dibinden bir topuk ortasý vardý ki; takýmýn ciddiyetine ters düþüyor gibi görünse de, Allah için muhteþemdi... Bunun yapmasýnýn nedeni, fiyaka olsun diye deðil; orta yapacak doðru duruþa geçmek için, kaybedeceði zamaný kazanmaktý.
Son dönemlerde gösteriþli ve etkili oynayan Quaresma, sýk ve aþýrý sertliðe maruz kalýyordu. Bunun karþýlýðýný kartlarýna tam olarak yansýtmayan hakeme tepkisi belki haklý ama, baþka hakem olsa; arka arkaya yiyeceði çift sarýyla, oyundan atardý. Sahadan alýnýþý yüzünden hocasýna da aþýrý tepkiliydi. Açýkçasý Þenol Güneþ’e ben de kýzdým.
***
Beþiktaþ’ýn eksik olan þeyi, ikinci yarýnýn hemen baþýnda Oðuzhan’la geldi. Dar alanda estetik hareketlerle 1-0 öne geçiþ, takýmýn kendine güvenini de pekiþtirdi. Bundan sonrasýnda, olmasý gerekenler oldu. Beþiktaþ, vatandaþlýk numaralý nüfus cüzdanýný açýkça sahaya serdi. Konya resmen daðýldý.
