Oðuzhan’ýn yokluðu, Necip’in stopere çetilmesi, 7 aydýr lig maçý görmeyen Mehmet Akgün’ün ilk onbire alýnmasý gibi, bir çok risk yüklü sebep; Beþiktaþ’ýn baþlama düdüðünden önceki açýk kuþkularýydý. Ama maça öyle bir baþladýlar ki; bu tür maçlarda güçlüye baþkaldýrarak açýk oynamayý seven Sivasspor’u bile, kendi yarý sahasýnda bloke ettiler.
Beþiktaþ neredeyse gözü dönmüþ bir þekilde yükleniyor, pozisyon üstüne pozisyon buluyordu. Gol beklenen süreden çok önce gelince, uyguladýðý baský giderek erozyona uðradý ama; gene de oyundan kopmadýlar. Sadece Sivas, kafa tutmak için fýrsat bulmaya baþladý. Ýlk devrede bir þutlarý direkten dönse de; Beþiktaþ’ýn kaçýrdýklarý hem sayýca üstünlük hem etkinlik açýsýndan, daha ön plandaydý.
Ýlk yarýnýn, penaltý beklenen iki pozisyonu oldu; hakem ikisine de devam dedi. Doðruydu... Çünkü Almeida’nýn sokuluþunda; savunma topu ayaðýndan sökerken, ona takýlýp düþtü. Diðerinde ise, top vücuda bitiþik duran kollara çarptý. Beþiktaþ’ýn bunlardan penaltý beklentileri boþunaydý.
***
Almeida son haftalarda gritik goller atýyor, takýma ciddi katkýlar zaten saðlýyordu ama; dünkü isteði, çalýþkanlýðý, maçýn içinde kalma coþkusu, geçmiþ maçlardan çok daha öndeydi ve çok daha önemdeydi. Sýký bir Beþiktaþlý gibi oynadý... Fernandes gibi saklanarak durumu idare etmiyor. faydalý olmak için çabalýyor. Zaten onun için; biri oyunda kaldý, diðeri erkenden oyundan alýndý.
***
Oyunun ikinci yarýsý, kopuk kopuk oynandý. Orta sahalardaki trafik denetimi kalktý, herkes gönlünce sürat yapmaya baþladý. Bu durum belirgin bir kargaþa getirmedi ama, oyun disiplini açýsýndan hocalarýn pek seveceði bir olgunlukta deðildi. Bu gevþeme Sivas’a yaradý. Attýklarý gol þahaneydi.
Bazýlarý, “Fernandes belki kötüydü ama, o çýktý takým daðýldý” diyenler çýkabilir. Bunun gerçekle hiçbir ilgisi yok. Evet, onun tarzýnda teknik bir futbolcu sahada yoktu ama; kopukluðu ona baðlamak (En azýndan dünkü maç için) doðru deðil.
