Silahların susmasını istemeyen yok. Hükümet bunun için gayret sarf ediyor.
Lakin silahı bırakacak olan tarafta böyle bir yaklaşım gözükmüyor.
KCK Yürütme Konseyi Eşbaşkanı Cemil Bayık, “Önce çözüm daha sonra silah bırakma” diyor.
HDP Eşbaşkanı Demirtaş da benzer şeyler söylüyor.
***
Öyle anlaşılıyor ki İmralı dışında barış sürecine ciddi biçimde katkı pek kolay olmayacak.
İmralı’nın 21 Mart’ta yeni bir açıklama göndermesi de henüz netlik kazanmış değil.
Anlaşılan PKK tarafı İmralı’nın liderliğine itiraz etmemekle beraber, uygulamada başka çevrelerin etkisi altında tavır belirliyor.
***
PKK tarafının siyasi ve silahlı kanadı hükümeti açıklanan 10 madde konusunda köşeye sıkıştırmak gibi bir çaba sarf ediyor.
Açıklanan 10 maddeye baktığımızda, onuncu maddede talep edilen, Yeni Anayasa dışında ciddi bir talebin olmadığı görüyoruz.
***
Dağdakine siyaset, özyönetim modeli, eşit yurttaşlık, sivil toplum, yeni iç güvenlik, ayrımcılığa son, anadilde hizmet ve vatandaşlık güvencesi zaten hükümetin de 13 yıldır ıslah etmeye çalıştığı alanlar.
Birçoğunda son derece radikal adımlar atıldı. Tamamının köklü çözümü ise yeni anayasa ile mümkün.
HDP uyumlu olsaydı AK parti ile yeni anayasa bu dönemde yapılabilirdi.
HDP sorunun çözümünde samimiyetini ispat edebilmiş değil.
***
Bütün bunlara rağmen 28 Şubat 2015’in tarihe bir dönüm noktası olarak geçebilmesi için HDP’nin ve Kandil’in İmralı’ya itiraz edemeyeceği bir formüle ihtiyaç var.
“İzleme Heyeti”nin bir an önce oluşturulup görüşmelere ve gelişmelere hem şahitlik hem de hakemlik etmesi faydalı olacaktır.
Aksi takdirde iş HDP ve Kandil’e kalırsa silahların susması retorikten öteye geçmeyecek gibi görünüyor.
