Kemalist ve liberal kalemler, Amerikan baþkanlarýnýn katýldýðý Beyaz Saray Muhabirlerinin geleneksel yemeðinden ‘ciddi ciddi’ Türkiye’ye mesajlar çýkarmak için sýraya girdiler. Baþtan aþaðý Amerikan sosyal muhayyilesinin ve kültür kodlarýnýn ürünü olan bir eðlence gecesinden, kes-yapýþtýr tekniðiyle, Türkiye’ye mesaj çýkarmanýn Kemalist ve liberal dünya için orijinal bir tarafý bulunmuyor. Yarý-aydýnlanmacý dünyalarýnda, yaklaþýk bir asýrdýr, zaten baþka bir þey yapmýyorlardý.
Oryantalizmin ve batý-merkezciliðin en pespaye hallerinden birisine denk gelen bu tarzýn, çok daha büyük bir sorunu bulunuyor. O sorunun ismi ‘ciddiyetsizlikten’ baþka bir þey deðil. Her geçen gün derinleþen ciddiyetsizlik krizinin kökeninde ise Türkiye’nin yaþadýðý dönüþüm var. Elit deðiþimi, eski düzenin sahneden çekiliþi ve post-Kemalist döneme geçiþin sebep olduðu sancýlarýna, morfin niyetine sarýldýklarý, son umudu temsil ediyor ciddiyetsizlik. Anti-siyasetin güçlendiði durumlarýn tamamýnda ciddiyetsizlik güçlü bir þekilde nükseder. Siyaset düþmanlýðý baþladýðý anda ilk önce referans dünyasýna dönüþ baþlar. Temennilerle ve jenerik doðrularla siyaset ikame edilmeye çalýþýlýr.
Washington’daki akþam yemeðinin Amerika’ya ait sosyo-kültürel tabiatýnýn ‘bizimle’ yakýndan uzaktan bir alakasý olmadýðý gerçeðini bir an için bir kenara býrakacak olursak, geriye kalan þeyin ‘siyasi doðruculuktan’ baþka bir þey olmadýðýný görmemiz gerekiyor. Siyasi doðruculuk ise zoraki bir dile, fikre ve siyasete denk gelmektedir. Yani sahtedir. Ancak hiciv marifetiyle, ortam müsait hale gelince, laf sokmalarla gerçeðe dokunabilen bir siyasal pornografiden ibarettir. Öykünülen Obama ve gazetecilerin oluþturduðu ortam, özgürlükten deðil, aksine bastýrýlmýþ siyasetin ve düþüncelerin ancak ciddiyetsizliðin oluþturduðu imkan dairesinde var olma sancýlarýndan ibarettir.
Gerçeklikle yüzleþtikleri ve ciddi olduklarý her sahne ise oldukça tatsýz bir þekilde sonuçlanmaktadýr. Washington’da en uzun süre gazetecilik yapan, 90 yaþýndaki Helen Thomas, 2010’da Ýsrail karþýtý bir cümle söyleyince, Beyaz Saray’daki akþam yemeðinin müdavimleri tarafýndan linç edilmiþ, Obama da ‘sýnýrý aþtýðýný’ söylediði kýdemli kadýn gazetecinin -baskýyla- istifasýnýn ‘doðru karar’ olduðunu ilan etmekten geri kalmamýþtý. Bu elbette tekil bir örnek deðil. Post-modern sekülerizmin icat ettiði özgürlük bir parantezler dünyasýdýr. Can sýkýcý, sorunlu, tabu, dogma, makbul ve
normal olmayan, deðiþtirilemez ve deðiþtirilmesi teklif dahi edilemez ilan ettikleri ‘pis gerçekleri’ parantezlerinde tuttuklarý sürece, ‘her türlü sýnýrý’ zorlamalarý serbesttir. Amerikan siyaseti ve medyasý da kabaca böyle bir parantezde yaþamaktadýr.
Amerikan siyasi doðruculuðu bu çaðýn siyaset düþmanlýðýnýn ana teorik zeminini oluþturmaktadýr. Bu yaklaþým, tam teþekküllü bir siyasi arýtma vazifesi ifa etmektedir. Mýsýr darbeden, Suriye katliamdan, Filistin iþgalden, Avrupa ýrkçýlýktan, Kemalistler Kemalizmden, küresel kapitalist bunalým krizden kurtulmaktadýr. Ciddiyet gerektiren baþlýklarda alýnan pozisyonu, ‘kral çýplak’ çýðlýðýndan kurtaran son çaredir siyasi doðruculuk. Siyaseten açýkça yüzleþmek yerine anti-siyasete bir kamuflajdýr.
Türkiye’de sert bir iktidar kavgasý sürüyor. Eski düzen sahneden çekilirken toplumsal ve siyasi gerilimler tabii olarak yükseliyor. Mezkur gerilimde ayakta ve anlamlý bir aktör olarak kalabilmenin tek yolu ise sahicilik veya sahici bir siyasetten geçiyor. Çocuksu bir umut ile Türkiye’de de Amerikan tarzý siyasi doðruculuk bekleyenler, her geçen gün biraz daha anti-siyasete gömülmekten kendilerini alamýyorlar.Türkiye’nin normalleþme sancýlarý hitama erdirmesinin tek yolu da sahici bir siyasetten geçiyor. Halk sekiz seçimdir bunun mesajýný açýk bir þekilde veriyor. Sahici olana raðbet ediyor. Sahte olanýn yüzüne bakmýyor. Hal bu iken, siyaset diye sahte bir dünyanýn yüceltilmeye çalýþýlmasý, sadece eski düzenin aktörlerinin yaþadýklarý krizi iþaret ediyor.
