Sayýn Baþbakan tarafýndan açýklanan demokratikleþme paketi çok olumlu bir geliþme. Konunun çok olumlu oluþu hem hukuk devleti hedefinde alýnan mesafeden hem de, belki de bu ikinci nokta daha da önemli, reformlarýn toplumda artýk nasýl heyecan yarattýðýnýn herkes tarafýndan görülmesinden.
Umarým bundan sonra siyaset yarýþý, iktidar partisi ile muhalefet partileri arasýnda, reformlar ve reform önerileri üzerinden yapýlýr; hangi parti daha reformcu olursa o partinin kazanacaðý kesin çünkü Türkiye hala çok genç bir toplum, medyan yaþ 29, böyle genç bir toplum mutlaka deðiþim ister, burasý medyan yaþýn kýrkýn üzerinde olduðu Ýngiltere gibi bir ülke deðil, zaten Ýngiltere gibi ülkelerde radikal reformlara pek de gerek yok, tarihte bunlar gerçekleþmiþ.
Reformlarýn, en önemlilerinin neler olmasý gerektiði konusunda bir yaklaþým önereceðim.
Siyaset alternatifi de meþru olan konular üzerinde yaþanan bir tartýþma, bir üretim sürecidir.
Mesela, parlamenter sistemin korunmasýný siyaseten savunabilirsiniz, meþru bir sistemdir; alternatif olarak da baþkanlýk sistemini önerebilirsiniz, baþkanlýk sistemi de meþru bir sistemdir, bu iki öneri, parlamenter sistem ve baþkanlýk sistemi siyaseten tartýþýlýr, bir sonuca varýlýr.
Tekraren ifade ediyorum, siyaset ancak alternatifi de meþru alanlarda tanýmlanabilir.
Alternatifi meþru olmayan konular siyasete konu olamazlar, olmamalýdýr, siyaset kavramý bu çerçevede kirletilemez.
Yine mesela, türbanlý kadýnlarýn kamu hizmetine girmesi, üniversitelerde okumasý meþru bir konudur, tersini savunmak evrensel anlamda temel hak ve özgürlüklere aykýrý olacaðýndan meþru deðildir ve tam da bu nedenden türban tartýþmasý bir ucu meþru, diðer ucu gayrýmeþru bir tartýþma olduðu için siyasetin konusu olamaz, olmamalý idi, türban yasaðýný savunanlar gayrýmeþru bir pozisyon aldýlar, yaptýklarý dolayýsýyla siyaset deðildi.
Konu bir temel hak ve özgürlük meselesidir, çözüm siyasette deðil, izanda, adam olmaktadýr, siyaset ancak meþruiyet içinde tartýþýlabilecek bir alandýr; aynen iþkence gibi bir konunun siyasete konu olamayacaðý gibi.
Türkiye’nin bugünkü acil diye nitelendirdiðim deðiþim gerektiren konularýnýn büyük bölümü de siyasetin alanýna girmemesi gereken konulardýr zira bugünkü halleri meþru deðildir.
2013 Türkiye’sinde ve dünyasýnda, AB ile katýlým müzakereleri yapan bir ülkede, Avrupa Konseyi üyesi, AÝHM’in yargý yetkisini kabul etmiþ bir ülkede hukuk sistemimizden ve devlet teþkilatýndan gayrýmeþru konular, düzenlemeler, alanlar, siyaseten deðil, hukuk devleti olmanýn bir mecburiyeti olarak, uzlaþmaya falan gitmeden hemen ayýklanýp ayýplý bir yakýn tarihin çöp kutusuna atýlmalýdýr.
Anayasanýn 66. Maddesinin deðiþtirilmesi, daha doðrusu sistemden temizlenmesi bir siyasi tartýþma konusu bile olmamalýdýr, her vatandaþýn anayasal isminin “türk” olmasý gayrýmeþru bir konudur, bir kesim yurttaþýn temel haklarýna aykýrýdýr, hemen sistemden çýkarýlmalýdýr.
Anayasanýn 117 ve 118. Maddeleri (Genelkurmay’ýn Baþbakan’a bile baðlý olmamasý, Milli Güvenlik Kurulu’nun kararlarýný Bakanlar Kurulu’na bildirmesi) hukuk devleti kavramýnýn özüne aykýrýdýr, bu maddelerin deðiþtirilmesi, kaldýrýlmasý siyaseten ele alýnabilecek bir konu deðildir, zira siyaseten ele alýnabilecek konularýn mevcut ve deðiþtirilmesi önerilen biçimleri hukuk devletine uygun olmalýdýr, bu iki madde hukuk devleti ile taban tabana zýt maddelerdir.
Siyasi Partiler Kanunu’nun (SPK) 89. Maddesi Türkiye hukuk sisteminin en korkunç maddesidir, hukuk devleti kavramýna en aykýrý düzenlemesidir, bu madde orada durduðu sürece Türkiye’nin bir demokrasi olduðunu ifade etmek bile mümkün deðildir, bu konuyu ayrý bir yazýda iþlemek istiyorum ama Anayasa’nýn deðiþtirilmesi dahi teklif edilemeyecek maddelerine haklý olarak itiraz edenlerin SPK’nýn bu maddesini görmemeleri kabul edilebilecek bir þey deðildir.
Ýnþallah yeni bir reform sürecine girmiþizdir; bu süreçte öncelik siyasette deðil, meþruiyeti dahi olmayan yani siyasete konu olmamasý gereken alanlarýn temizlenmesindedir.
Son örnek Mayýs 2012 tarihli devlet protokolü: Genelkurmay Baþkaný devlet protokolünde bizde 3. sýrada, Fransa’da ise altý yüzüncü zira tüm seçilmiþler, milletvekilleri, senatörler bir devlet memurunun gerisinde olamýyorlar o ülkede.
Bu garabetin düzeltilmesi siyasetin deðil meþruiyetin, hukuk devletinin bir gereðidir.
Bekliyoruz, her türlü hukuk devleti deðiþimini de destekliyoruz.
