“Üçüncü Dünya Savaþý, askerle sivil arasýnda ayrým gözetmeyen bir gerilla enformasyon savaþý olacaktýr.”
Marshall McLuhan’ýn (1911-1980) ‘70’lerde yazdýðý “Kültür Bizim Ýþimizdir” kitabýnda yer alan bu satýrlar, yayýnlandýðý günler için “erken kehanet” olarak görülebilir ama günümüzün gerçeðini aydýnlattýðýný kabul etmeliyiz.
Araþtýrmacý Hüseyin Bayazýt’ýn her konferansýnda üzerinde durduðu epistomolojik (1) (bilgibilimsel) kaosu yaþýyoruz ve bunun nedeni, emperyalizmin hakim olduðu güçlü kitle iletiþim araçlarýdýr.
McLuhan, “Kitle iletiþim araçlarýnýn taþýdýðý bilgi insanlýða uyuþturucu etkisi yapmaktadýr. Bu þirketler zafere ulaþtýðýnda insanlýk ölmüþ olacak” der.
Bu, Umberto Eco’nun da altýný çizdiði gibi, aslýnda, Gutenberg’in (ölümü 1468) matbaayý bulmasý, Alman Johan Carolus’un (1575-1634) insanlýk tarihinin ilk gazetesi (kuruluþ tarihi 1605) Relation aller Fürnemmen und gedenckwürdigen Historien’den (Tanýnmýþ ve Saygýdeðer Öykülerin Açýklamasý) bugüne varlýðýný korumuþ “Gutenberg insanýnýn” ölümüdür.
Siyonist hareketin 1960’lý yýllarýn baþlarýndan günümüze kadar tüm köþebaþlarýný tuttuðu emperyalist yapýlanmasý ile mücadele “klasik medya stratejileri” ile kazanýlamaz. Yaþadýðýmýz dünyanýn gerçekleri yeni bir David-Goliath öyküsüne izin vermiyor.
Karþýmýzda ülkelerin meþru siyasal kadrolarýný bir günde “diktatör” ilan eden, sokak hareketlerini tetikleyip anti-demokratik güçlerin müdahalesine zemin oluþturan, “bizim teröristimiz iyidir” deyip, mesela, PKK’nýn arkasýnda duran ama topraklarýndaki iþgale karþý mücadele eden Filistinlileri “radikal Ýslamcý terörist” ilan eden saldýrgan bir kurumsallaþma var.
Haberin kaynaðýný, akýþ kanallarýný kontrol altýna almýþ, alýcýlar üzerinden insanlýðýn beynini esir alan bir güç bu.
Milletlerinin çýkarý için anti-emperyalist çizgide duran Erdoðan, Maduro, Morales’in “kötü çocuklar, Ýstanbul’da muhalif gazeteci Kaþýkçý’yý parçalatmýþ Muhammen Bin Selman’ýn ise “örnek evlatlar” gösterildiði bir çaðdan geçiyoruz.
Çok dilde yayýn yapan klasik TV kanallarý ve internet siteleriyle, devlet bütçesinden yayýncýlýkla, bu “Goliath”ýn üzerine gitmek, basýn toplantýlarýyla dert anlatmaya çalýþmak para ve zaman kaybetmekten baþka bir iþe yaramaz.
Kuþatmayý yarýp emperyalist-siyonist medya örgütlenmesinin “enformasyon proleteryasý” haline getirdiði insanlara tek tek ulaþmanýz gerekir.
Bunun yolu, semiyolojik (2) (göstergebilimsel) gerilla savaþýdýr.
Türkiye’nin siyonist kitle iletiþim kuþatmasýna, benzer kurumsallaþmayla cevap vermeye çalýþmasýnýn, Gürcistan’ýn 2008’de Rusya’ya savaþ açmasýndan farký yoktur.
Rus ve Gürcü ordularýnýn cephede çatýþmasýnýn sonucu her zaman bellidir.
Semiyolojik gerilla savaþý, biliþim devriminin bireye saðladýðý üstün haberleþme olanaðýnýn stratejisini üretmek ve uygulamaktýr.
Bireyler, tarihte hiçbir zaman kendi haberini, görüntüsünü üretme ve fikirlerini çok geniþ kitlelere yayma konusunda bu kadar güçlü olmadý.
Kuþatmayý, desteðinizle güçlendirdiðiniz veya yanýnýza çektiðiniz sözü dinlenen bireyler aracýlýðýyla kýrarsýnýz, büyük bütçeli kurumsal yatýrýmlarý þimdiden çöpe atabilirsiniz.
Unutmayýn bu, Rus uçaklarýnýn Halep katliamýný aktaran küçük Bana karþýsýnda Putin’in yaþadýðý çaresizliklerin de yüzyýlýdýr.
Yani, siyonist lobinin Kongre lideri Lindsey Graham’a her gün Türkiye’nin tezlerini anlatsanýz bir sonuç elde edemezsiniz ama senatörü olduðu Güney Karolinalý seçmenlere “Ýsrail’in çýkarlarýný Amerikan vergi mükelleflerinin çýkarlarýndan daha çok önemsediðini” anlattýðýnýz anda baþarýya ulaþýrsýnýz.
Konu bir yazýyý daha hak ediyor, anlaþýldý.
