Gazze, Siyonizm'in vahþet sahnesi. Bütün insanlýk tarihinde yapýlan vahþetleri burada sergiliyor. Sanki vahþetin tarihi üç aylýk gibi bir zamana sýðdýrýlmýþ. Bu zaman, Gazze þehrinde gösterime giriyor. Canlý hem de. Siyonizm, kötülükler tarihinde olan ne varsa onlarý iþtahla ve zevkle yapýyor. Ýnsaný çýldýrtan da kötülüðün zevkle yapýlmasýdýr. Çünkü burada insan yoktur, saf kötülük bütün þeytanlýðýyla tezahür ediyor.
Askerler, Gazze'de bir camiye giriyor. Bombalarý caminin farklý yerlerine yerleþtiriyorlar. Gülerek, oynayarak, ironi yaparak. Aþaðýlayýcý tutumlar eþliðinde. Sonra patlatmaya baþlýyorlar. Camiyi uçurup zevkleniyorlar. Kötülüðün zevkinden sarhoþa dönüyorlar.
Baþka bir asker, Gazze'deki Ezher Üniversitesini tamamen yýktýklarýný söylüyor ve yerini gösteriyor. "Artýk mühendis olamayacaklar" diyor. Bunu Filistinliler için söylüyor. Üniversiteyi ve eðitim yerini tamamen yok etmekle, geriye hiç bir iz býrakmamakla zevkleniyor.
Baþka bir asker, hoþnutlukla "Bebek öldürmek istiyorum, ama bulamadým. Ancak 12 yaþýnda birini bulup öldürdüm" diyor. Bebek katledememenin zevkinden mahrumiyetini (!) on iki yaþýndaki çocukla telafi ettiðini anlatýyor. O da zevkleniyor.
Her gün bu olaylar yaþanýyor Gazze'de. Siyonist askerler eþliðinde. Ýsrail terörü uygulanýyor. Camiyi bombalamak, üniversiteyi yok etmek, bebekleri katletmek ve hatta organlarýný yaðmalamak... Bunlarý yýkarken, bombalarken ve katlederken zevklenmek... Ölümden beslenen, yýkmaktan beslenen, nefretten beslenen bir yaratýklar sürüsü. Bunlara hayvan bile denmez. Çünkü nice güzel hayvanlar var. Duygularý olan, sevgileri olan ve insana sevgiyle yaklaþan...
Siyonizm bambaþka bir tür üretti. Bu tür yýkarak, katlederek, yok ederek zevk alýyor. Ölümden zevk alan bir tür. Ýnsanýn derin içgüdüsündeki hazzý öldürerek tatmin ediyor, yýkarak tatmin ediyor. Dinlerini de buna göre yorumluyorlar. Yahudilik, Siyonizme gebe hale geliyor. Siyonist hahamlar, "Tanrýmýz çocuklarý katletmemizi emrediyor" diyor. Yahudilik, Siyonizm içinde yorumlanarak tamamen katliam, zulüm ve barbarlýk inancýna dönüþüyor. Fakat Siyonizm bir din deðildir. Siyonizm, bir ulus devlet ideolojisidir. Yahudi siyasallýðýnýn ulus devlet formundaki var oluþudur. Bu nedenle Siyonizm bir faþizm çeþididir, bir din çeþidi deðil. Din tamamen Siyonizmin zevkperest vahþetine meþruiyet üretiyor. Hitlerin nasyonalizmine de Katoliklik üretmiþti.
Zevk ve Siyonizm iliþkisi çok önemli. Çünkü bu iliþkide terör kutlu ve mutlu bir eyleme dönüyor. Terör, zevk alarak yapýlýnca her çeþit içgüdü harekete geçiyor. Siyonizm içgüdüsüdür bu da. Ýçindeki akýldýþý ve karanlýk bütün duygularý seferber ediyor. Yahudi tarihinde üretilen nefretin kolektif bilinçaltý halleri harekete geçiyor, paketleniyor ve bomba haline getirilerek bebeklere, camilere, kiliselere ve üniversitelere yaðdýrýlýyor.
Zevk, kendi baþýna otorite haline gelince, insanýn yapmayacaðý þey yoktur. Akýl devreden çýkar, kural devreden çýkar, ahlak devreden çýkar. Artýk salt þehvet güdüsü vardýr. Siyonizm bu þehvet güdüsünü Filistinlilere yöneltiyor. Onlarý yok etmek, þehvet yerine geçiyor.
Siyonizmin öldürme zevki, dünyanýn gözü önünde arsýzca sahneleniyor. Dün IÞÝD ve El-Kaidenin yaptýklarýnýn aynýsýný yapýyorlar. Hatta devletle, orduyla, medya ordusuyla ve dünyadaki güçleriyle çok daha devasa olaný yapýyorlar. Terör, devlet desteðiyle oluyor. IÞÝD ve El-Kaide terör ve vahþetlerine haklý olarak karþý çýkan dünya devletleri, burada ses çýkaramýyorlar.
Siyonizm, zevklerinin içinde boðulacak. Týpký, zevk için altýn vuruþ yapan uyuþturucu baðýmlýlarý gibi. Týpký, zevk için adam öldüren Nemrut ve Firavunlar gibi. Siyonizm, zevkten kendinden geçen yaratýklarý elbette ilahi adalet ile de cezalarýný bulacak. Dünya halklarý önünde mahkûm hale geldiler bile. Bütün meþruiyetlerini kaybettiler. Artýk Ýsrail terör devletinin sadece Orta Doðu'da deðil, dünyada da meþruiyeti yok. Mutlak zevk hiç kimseye meþruiyet saðlamaz, mutlu da etmez.
