Ama zaman geçtikçe, Beþiktaþ kendi otoritesini hakim kýlmayý baþardý. Mücadelenin genel akýþýna baktýðýn zaman; oyun sanki fena görünmüyordu. Fakat ortada üretilen bir þey yoktu... Mesela Beþiktaþ; Cenk Tosun’un çaprazdan çektiði þutu dýþýnda, diþe dokunur bir etkinlik gösteremedi. Baþakþehir de öyle...
Bunun sebebi; iki takýmýn karþýlýklý olarak, birbirlerini sýký denetim altýnda tutmalarýndan kaynaklanýyordu.
***
Talisca’nýn geçen sezonki yýrtýcý ve yaratýcý futbolu, bu sezon vites düþüklüðü altýnda. Kötüydü diyemeyiz ama, eski albenisi pek yok... Zaten oyundan da alýndý. Buna karþý Quaressma, janjanlý futbolunu sürdürmekte ýsrarlý ve istekli... Gene çok þýk hareketler yaptý. Fakat ne yazýk ki, sürekli faulle durduruldu. Zamanla yorgunluk baþlayýnca, sarsýlmaya ve takýlmaya baþladý. Ne yapalým, caný saðolsun!
***
Ýkinci yarý da, ilkinin bir kopyasý gibi geçmeye baþladý. Hangi tarafýn maçýn tam hakimi olduðu konusunda, kimse kesin bir yargýya varamadan; zaman akýp geçiyordu. Sýkýcý anlar da yaþamadýk deðil.
Maç, “Anca beraber kanca beraber, iki takým da hep beraber” sloganý altýnda buluþmuþ gibi; beraberlik kokuyordu. Bu elbette bilinçle yapýlmýþ bir þey deðildi. Maç kendiliðinden bu dengeye oturdu. Ama Kerim Frei, eski takýmýyla olan bir hesabýný son anda kapatmak istedi ama, Tosiç “O defter kapandý” dedi.
