Sonunda geldik, dananýn kuyruðunun kopacaðý son noktaya ve son haftaya... Dananýn kuyruðu deðil de, mesela kulaðý kopsa; deðiþen bir þey olmaz mý?
Fantezi üretmeyi býrakalým da; Galatasaray’ýn durumundan sürpriz çýkmasýný bekleyenlere, gerçekten böyle bir þey olabilir mi, ýþýk tutalým.
Korkarým hevesleri kursaklarýnda kalacak!
Gerçi daha önce, Fenerbahçe ve Beþiktaþ’ýn son haftalarýn son dakikalarýnda þampiyonluk kaybettiðine sýkça tanýk olmuþuzdur. Ama Fatih Terim’in geçeceði muhtemel patikalara, önceden ilahi bir þose döþendiði için; bu ihtimal mümkün deðildir.
Galatasaray bu günlere þansla, balla, börekle, rastlantýyla gelmedi. Ýgor Tudor döneminin karabasan gibi geçen felaket günlerinden sonra; Terim’in daðýlan puzzle parçalarýný toplamasý ve kendi kiþisel büyüsünü eklemesiyle, mucizevi bir yükseliþ gösterdi.
Yönetimin, hocanýn, teknik ekibin, futbolcularýn topraðý týrnaklarýyla kazarak kurtuluþa açýlan tünel; adaletin de bir gereði olarak, acý sürprizlere kapalýdýr.
***
Evet, bir sezon boyunu hesaba kattýðýmýzda; Beþiktaþ’ýn þampiyonluðu hakettiðini, güzel oyunlar çýkardýðýný elbette biliyoruz. Ama en güçlü olduklarý dönemde; maç/rakip/saha seçerek oynadýðý, oyunlarýn iki devreden birini yok saydýðý Dalgacý Mahmut dönemleri de olmadý deðil.
Ayný þekilde Medipol Baþakþehir de, maç seçme hatasýnýn kurbaný oldu. Dört büyüklere karþý baþka, Anadolu takýmlarýna karþý baþka türlü oynamanýn yanlýþýna düþtüler.
F.Bahçe ise; doðrudan hocasýnýn tavrý, anlayýþý, taktikleri ve oyuncu seçimi konusundaki kaprisleri ile; kendi kendine çelme atmýþ bir kulüp durumuna düþtü... Valbuena’ya Çin iþkencesi yaptý.
Terim ise; Ryan Donk ve Gary Rodrigues gibi defterden silinen futbolcularý yeniden kazandýrdý.
Bunlarý görelim.
