Toprağın altı kendini vazgeçilmez sanan insanlarla dolu, üstü ise bunu bildiği halde hala kendini vazgeçilmez sananlarla...

Oturduğumuz sitenin satış ofisinde çalışıyordu.

İşi daire kiralama, daire satışı. Daireleri görmek isteyenlere refakat etmek.

Sessiz, sakin biriydi. Hatta gereğinden fazla sessiz, gereğinden fazla sakin.

Neyse… Eve taşındıktan sonra birkaç kez daha gördüm onu. Birkaç kez de telefon görüşmesi.

Bir gün evle ilgili mühim bir meselede bir haftasonu boyunca ulaşamadım. Yöneticisinin cep telefonunu bilmediğim için Pazartesi sabahını bekledim ulaşmak için.

Pazartesi sabahı yöneticisi telefonu açtığında başladım söylenmeye. “Neslihan Hanım’a haftasonu boyunca ulaşamadım”.

Cevap sarsıcıydı. “Haa, öldü Neslihan”.

“Nasıl?” dedim. Kısaca anlattı.

Bir iki cümle sonra da “Neyse, konumuza dönelim” dedi ve gerçekten de döndü konuya.

Aklım hala Neslihan’ın ölümündeydi. Ne konuştuk, hatırlamıyorum.

Akşam eve dönerken gözüm satış ofisine takıldı haliyle. İki gün önce orada oturan gencecik bir insan ölmüştü. Ölümü düşünüyordum. Oturduğu yere doğru bakındım.

Ama o da ne?

Gözlerime inanamıyordum.

Masa boş değildi.

Sarışın bir başka kadın almıştı yerini.

Daha 48 saat olmamıştı öleli. Başkasını bulmuşlardı.

Aynı saç rengine sahip, sanıyorum aynı boylarda bir başka kadın.

Nasıl aramışlardı acaba, aynı boyda, aynı saç renginde birini nasıl hemen bulmuşlardı?

İnsan bu kadar robot oldu işte, bu kadar nesneleşti.

Terziye bir model götürüp de “Bunun aynından istiyorum” der gibi, bir insanın aynından bulunabiliyor.

Ne kötü zaman, ne kötü çağ...

***

Vazgeçilmez mi görüyorsun kendini? Çalıştığın şirket için çok mu önemlisin?

Ayrıl ve bir hafta sonra uzaktan bir bak içeri.

Yerinde birinin oturuyor olacak.

Bu şirket, bu dernek, bu aile bensiz yürümez mi diyorsun?

Öyle bir yürür ki, hayret edersin.

Sandalyeler hep dolacak, ailenin evinde bile…

***

Bugün Pazartesi.

En gerçek şeyi hatırlayarak başlamak haftaya, ölümü hatırlayarak, sonsuz olmadığımızı hatırlayarak başlamak, en gerçek başlangıç olsa gerek.

İyi haftalar.

***

ADIYAMAN

Bu hafta Cuma günü Adıyaman’da, Adıyaman Üniversitesi’nde Kariyer Günleri’nde konferansımız var. Adıyaman’daki tüm dostlara buradan haber vermiş olayım.