Tulumbacılara selam olsun

Bu hafta vizyona giren Korkusuzlar/Only the Brave gerçek bir hayat hikayesinden uyarlanmış bir yapım. Film ABD’de orman yangınlarıyla mücadele eden itfaiyecilerin özel hayatlarına bir bakış atıyor.

Ne gariptir ki yüz yıllar geçse de, insanın alevle mücadelesi aynı şekilde devam ediyor. Daha ilk insanlar düşen yıldırımlar yüzünden çıkan yangınlardan korunmaya çalışmışlar, antik çağlarda Neron bütün şehri yakmış, Roma, Londra, Paris ve İstanbul alevlere yüzyıllar içinde birçok kere teslim olmuş. Yani günümüze gelene kadar uzaya çıkmışız ama bir yangın illetiyle baş edememişiz. Hele yaşadığımız dönemde küresel ısınma söz konusu olunca yangınlar daha korkutucu hale geldi. Eskiden fırtına dönemi vardı artık yangın mevsimi diye bir tanımlama var.

Bütün bu korkutucu gerçekler düşünüldüğünde yangınlarla mücadele eden itfaiyecilerin önemi artıyor tabii. Sadece küresel ısınmanın etkisiyle çıkan yangınlarla mücadele etmiyor itfaiyeciler. Terör saldırılarında da cephenin en ön saflarına çıkan onlar. 11 Eylül ile ilgili yapılan filmlerde ne kadar çok itfaiyeci hikayesi seyrettik bir hatırlayalım. Yani söz konusu sinema olunca da itfaiyecilerin albenisi müthiş. Eski İstanbul’un tulumbacıları hala nostaljik bir şekilde hem edebiyatımızın hem de kültürümüzün bir parçası olmaya devam eder. İşte bu hafta vizyona giren Korkusuzlar/Only the Brave, ABD’de Granite Mountain Hotshots denen itfaiyeci bir grubun gerçek hikayesinden yola çıkılarak çekilmiş bir film. Demin dediğimiz gibi 11 Eylül’den beri canları pahasına alevlerle savaşan bu erkek ve kadınların anısına çekilmiş yapım. Bu haliyle biraz sosyal sorumluluk projesi hissi uyandırsa da ben de, oyuncu kadrosunun iyi oluşturulduğunu söyleyelim. Birçok yüksek bütçeli Hollywood filmi gibi oyunculuklar ile ilgili bir problemi yok filmin. Başrolde oynayan Josh Brolin, Miles Teller, Jeff Bridges gibi efsane isimler alıyor götürüyorlar filmi. Çekimler deseniz hepsi birbirinden şahane. Şahane derken aslında bir güzellikten bahsetmiyoruz. Yaşanan kıyımın felaketini bize hissettirme başarısı anlatmak istediğimiz. Yangından kaçan geyiğin özelinde fazla da haşır neşir olmadan kabusu bize yaşatıyor yönetmen. Bu noktada yönetmenin tercihini anlamakla birlikte sinema gibi bir gücü gerçekleri kamufle etmeden daha vurucu kullanabilirdi diye düşünüyorum. Çünkü insan oğlu yaptıklarıyla bütün bu felaketin baş sorumlusu. Burada yönetmen Joseph Kosinski’nin gerçekleri göstermek için kamerasını çekinerek kullanmasını eleştiriyorum. Sonuçta kullandığı arabalar, buzdolapları ve yakıtla küresel ısınmanın gerçek sorumlusu insanlar değil mi? Daha da kötüsü terör eylemi olarak bir ülkenin ağaçlarını yakacak kadar gözü kararmış bu mahluklara ne deyim ki ben. Yani yönetmen Joseph Kosinski’nin biraz şairene olması için seçtiği bu naif tarz hikayenin çarpıcılığını azaltmış. Üstüne bir de Hollywood tarzı senaryo oturtulunca iyice özelliğini kaybediyor alev savaşçıları. Yani itfaiyecilerin aile hayatı, anlayışsız eşler, çoluk çocuk filan bence normal bir aksiyon düzeyine düşüyor itfaiyeci hikayeleri. Tabii özellikle dağlardaki yangınlarla uğraşan itfaiyeciler söz konusu olduğunda bu bir erkek hikayesi haline dönüyor. Ama eşler sayesinde küçük kadın dokunuşlarıyla süslemişler öyküyü. Jennifer Connelly, Andie MacDowell gibi iki önemli kadın oyuncu bu erkek hikayesini yumuşatmaya çalışmış. İyi oyunculuklar, iyi çekimler, Hollywood makyajı olmasına rağmen başta da dediğim gibi bir sosyal sorumluluk projesi etkisi hala hissediliyor filmde.