Galatasaray maça çok hızlı başladı. Maçın ilk 15 dakikasında sürekli olarak Schalke’nin üzerine gitti, gol aradı gol kovaladı. Ama duran toptan gol yeme hastalığı gene kendini gösterdi. Ve Galatasaray 1-0 geriye düştü. Ondan sonra Galatasaray’ın akınları arttıkça arttı. Ve Hamit nehayet şeytanın bacağını kırdı. Top gene direğe çarptı ama bu kez gol oldu. Ardından Burak’ın golü geldi.
Burak; şu an dünyadaki 5-10 santrfordan biri. İyi ki Galatasaray 5 yıllığına sözleşme yapmış. Çünkü transfer mevsiminde Galatasaray’ın kapısını Burak için çok takım aşındıracak.
Drogba, maçın 40. dakikasında sakatlandı. Ve tekrar oyuna girdi ama; o ana kadar sergilediği oyunu tekrarlayamadı.
İkinci yarıyla birlikte Galatasaray nedense geriye yaslandı. Schalke gibi süratli futbolcuları olan ve geriden oyun kurmayı çok iyi beceren bir takıma karşı bu çok büyük bir hataydı. Fatih Terim’in Drogba’nın yerine Umut’u oyuna alması gerekirdi. Çünkü Umut, Galatasaray’da hücum presini en iyi uygulayan futbolcu. Ama hoca; Drogba’yı değil, Burak’ı çıkarıp Umut’u soktu, 85. dakikada...
Ve tabi Sneijder’i niye çıkardığı; Amrabat gibi hiçbir zaman vasatın üstünde futbol oynamayan topçuyu niye aldığını, Terim kimseye kolay kolay izah edemez. Bunun tek cevabı; “Ben Amrabat’ı seviyorum, Sneijder’i sevmiyorum” olabilir. Buna da kargalar bile güler.
Galatasaray’ın ikinci yarıdaki futbolu, gerçekten yürekler acısıydı. Sırf gol yememek için çabalayan kişiler ve kalesinde devleşen Muslera. O ana kadar sahanın en iyilerinden olan Semih, ciddi bir sakatlık geçirdi ve sedye ile sahadan dışarı çıktı. İnşallah sakatlığı ağır değildir. Daha önce de bir maçta kafatası çatlamıştı; dilerim böyle bir şey yaşamamıştır.
Hakem, maçın ilk yarısında Drogba’ya ceza sahasında yapılan harekete penaltı vermemekle büyük bir hata yaptı. Ve Galatasaray’ın yediği ilk golde, Muslera’ya faul vardı; onu da görmezden geldi.
Galatasaray, zor da olsa ilk yarıdaki futboluyla çeyrek finale çıktı. Umarım kenar yönetimi bu maçta yaptığı hataları çeyrek finalde tekrarlamaz.
