Ýnternet hayat damarlarýmýzdan biri haline geldi. Bu aslýnda oldukça yeni bir durum, çünkü internet dediðimiz iletiþim aðýnýn hayatýmýzda merkezi bir yere oturmasý son 10-15 yýl içinde oldu. Öncesinde internet kullanýcýlarý basýn camiasýyla sýnýrlýydý; bilemedin baþka bir kaç iþ kolluyla...
Ýyi hatýrlýyorum, mesleðe baþladýðýmýzda ne dijital fotoðraf makinalarý vardý, ne de haber toplamak için internet bu denli aktif kullanýlýyordu.
Demokratik ülkeler sýnýfýna dahil olmak isteyen bir ülkede internetin yaygýnlaþmasýndan daha doðal bir þey de olamazdý.
AK Parti’nin devri iktidarýnda dedelerimiz bile internet kullanýr oldu. Amcalar, teyzeler akýllý telefonla konum bildiriyorlar, caps alýp torunlarýna hava atýyorlar, o kadar yani! Uzatmayayým, þu bir gerçek ki internet üzerinde kýsýtlamaya gitmek ‘medeni ülkeler’in yapmayacaklarý bir þey. Yapan alenen ayýplanýyor, ayýplanmakla kalmýyor, bunun mutlaka siyasi bir bedeli oluyor.
Türkiye de artýk bu tartýþmalarýn göbeðinde. Ýnternetle ilgili her düzenleme, neymiþ bunun esasý bakýp anlayalým, denmeden yasak kategorisine sokulmaya çalýþýlýyor. Böylece “yasakçý hükümet” algýsý oluþturulup bu algý imaja çevrilmek suretiyle ‘medeni ülkelere’ servis ediliyor. Bir mýzmýzlýk, beceriksizlik ve çifte standart birliði olma yolunda hýzla ilerleyen AB’nin de canýna minnet, ilk fýrsatta bir yetkilisi aðzýyla Türkiye’yi tokatlýyor.
Hatýrlayacaksýnýz, internetin sýnýrsýz kullanýmý yanýnda aileler için alternatif filitreli paketler de sunan düzenleme, “internet yasaklanýyor” diye lanse edilmiþti. Göz göre göre yalan ve çarpýtma üzerine kurulu bir algý mühendisliðiydi bu.
140 karakterlik yalanlar
Geçen ay Cumhurbaþkaný’nýn bir þerh koyarak onayladýðý internet yasasýnda da ayný þey oldu. Yoktan yere haftalarca internete yasak getiriliyor yaygarasý kopartýldý. Yapýlmaya çalýþýlan tasarýnýn eksiklerini, sakýncalarýný dile getirip daha geliþmiþ bir düzenlemenin Meclis’e gelmesini saðlamak deðildi. “Yasakçý hükümet” algýsý oluþturmak ve bu imajý dolaþýma sokmak. Oysa yeni yasanýn özü, interneti kiþi mahremiyetinin kolayca ihlal edildiði bir yer olmaktan çýkarmak, hakaret ve ifade özgürlüðünün çerçevesini belirginleþtirmek ve twitter, facebook gibi paylaþým sitelerinin Türkiye’ye gelmelerine zemin hazýrlamak...
Bu çok önemliydi. Neden önemli olduðunu twitter’a eriþimin engellenmesiyle daha iyi anladýk. Twitter, Türkiye’den giden hukuki kararlarýn gereðini yapmýyor. Twitter’ýn tümden eriþime kapatýlmasýnýn elbet de savunulabilecek yaný yok, ama twitter yöneticilerinin bu kayýtsýzlýðý karþýsýnda Türkiye’nin de vatandaþlarýnýn hakkýný gözetecek bir yol bulmasý þart. Bu yol ne olmalý? Twitter’a eriþimi tümden engellemek yerine þikayet konusu olan adreslerin kapatýlmasý mesela. Meclis’ten geçen son yasa iþte bunu öngörüyor.
Twitter yasaðýný konuþurken yasaða yol açan sebebi es geçiyoruz. Aslýnda sorunun kaynaðý, sosyal paylaþým sitelerinin artýk bir iletiþim deðil de iftira aðý olarak kullanýlýyor olmasý.
Gezi eylemleri sýrasýnda insanlar twitter üzerinden 140 karakterlik yalanlarla galeyana getirildi. Olmayan ölü ve yaralý haberleri verildi. Twiter’daki ölü-yaralý haberleri kitlesel bir katliam izlenimi verecek denli abartýlýydý.
Týpký Gezi’de olduðu gibi 17 Aralýk’tan sonra da twitter bir kara çalma, yalan haber yayma ve iftira atma mekaný olarak iþ görüyor. Manipülasyonu mevzu bile etmiyorum ama açýktan karakter suikastý yapýlýyor. Özellikle kadýnlara yönelik bir iftira kampanyasý yürütülüyor. Ýnsanlarýn aile bütünlüklerini hedef alan, namuslarýna kasteden iftiralar atýlýyor. Bu iftiralar neticesinde ailelerinin daðýlabileceði, çocuklarýn eþlerin bu iftiralardan nasýl etkilenecekleri hiç hesaba katýlmýyor.
Twitter’ýn böylesi alçaklýklar için kullanýldýðý bir ortamda yasak insanlarýn bir kýsmýnda “oh be, dünya varmýþ” tepkisine yol açýyor.
Twitter’ý ifade ve iletiþim hürriyeti adýna savunabilmek için gerçek hayatta suç olan her þeyin orada da suç olduðunu kabul etmeliyiz. Sosyal medyanýn bir operasyon üssü olarak kullanýlmasýna göz yummamalýyýz. Kiþi mahremiyeti gibi çok önemli bir hususun güvenceye alýnmadýðý bir iletiþim þeklinin savunulabilir yaný yoktur.
