Ýtalyanlarýn Beþiktaþ’a yaptýðýný, Beþiktaþ Antalya’ya yaptý... Yani Napoli kontrolsüz bin þekilde nasýl yüklendiyse; siyah-beyazlýlar da, ayný savruk baskýyla rakibinin üstüne çullandý. Ama kontrataklarla daha tehlikeli ataklar bulan konuk takýmdý...
Beþiktaþ, zamanla bu tavrýnýn zararlý yanlarýný kavrayýnca; gözü dönmüþ bir þekilde ataða kalkmak sevdasýndan çark etti.
Hýzýný/temposunu/hýrsýný nihayet kendi kontrolü altýna aldý. Ataklarýna yeterli kývamda sýðukkanlýlýk ve koordine becerisi yerleþti. Bu süreç Aboubakar’ýn inanýlmaz güzel golüyle çabuk taçlandý ama; Tosiç’in gol öncesi çift dalýþla gerçekleþtirdiði açýk faul giriþimi, o pozisyonun kýrýlma noktasýydý. Gol, Barýþ Þimþek’in hediyesi olarak elbette kayýtlara geçmeyecek ama; sahada ilahi adalet arayanlar, sert itirazlarýnýn bedelini kýrmýzý kartla ödediler. Sonuca kesin etki, budur iþte...
***
Þenol hocanýn takým kurgusu, sinemanýn bilim kurgusu gibi; olmayacak þeyleri olur hale getiriyor. Kim, niçin takýmda ya da takýmda deðil; belli deðil... Ama olumlu sonuç alýnýnca;, kadroyla puzzle oynama hevesi, “Hocanýn bir bildiði var” durumuna geliyor.
Neyse, asýl konumuz o deðil. Maça bakalým... Hakem tarafýndan beline kazma vurulan Antalya; ikinci yarýya biraz küsmüþ, biraz inancýný yitirmiþ, aðýr hasarlý olarak çýktý. Tosiç, boþ kalan kaleyi tutturamayýnca; daha ilk anda ikinci golü de yiyeceklerdi. Zamanla bu býkkýn havayý üzerlerinden atar gibi oldular. Ama bu normale dönüþ süreci, uzun sürmedi. Çünkü Talisca umutlarýný ve maçý bitirdi...
Beþiktaþ, huzura kavuþtu.
