Trabzonspor; kendi sahasýnda oynarken bile; maçýn hakim unsuru olamýyor. Çünkü set oyununu baþlatýrken, çok aðýr... Bu yüzden rakipleri, onlarý kollamak ve ne yaptýklarýný/nasýl yapacaklarýný anlamak için, yeterli zaman buluyorlar. Böylece tedbir almalarý kolaylaþýyor.
Trabzonspor ataða kalktýðýnda tempo yükseltemiyorsa, ileride çok büyük sýkýntýlar yaþar.
Zaten aðýr-aksak baþlayan ataklar sýrasýnda, Okay gibi hücumdayken top kaptýrýlýrsa; Ndiaye türü kývrak ayaklar, cezayý anýnda keser... Metrelerce top süren adama, usülüne uygun faul bile yapýlamýyorsa; topu kalende görünce þaþýrmayacaksýn.
***
Hadi yenilen golü bir tarafa býrakalým... Ýlk yarýdaki karþýlýklý pozisyonlarýn sayýsý yaklaþýk eþit olsa da; Osmanlý ataklarý daha ürkütücüydü. Konuk takým, daha birinci dakika dolmadan yürekleri aðýza getirdi. Pinto güzel attý, Onur güzel kurtardý.
Açýkça söylemek gerekirse; ben Osmanlýspor’un kadrosunu, Trabzonspor’un kadrosundan daha efektif buldum. Takým bütünlüðü, olgunluða erkenden ulaþmýþ. Fýrsatçýlýðý bile þansa deðil, ilkeye baðlamýþlar. Pozisyon takipleri iyi...
Trabzonspor, rakibin kontrolünü ve denetimini saðlayamadý. Hep belli bir tedirginlik içindeydi. Rakibe bu kadar yüklenme fýrsatý verirsen, mekanizmada týkanýklýk var demektir. Trabzonspor takýmý kendi sahasýnda (Býrakýn bu kadar golü) bu kadar baský bile yememeli...
***
Maçta kendi seyircisinin olmamasý elbette ciddi bir handikaptý ama bir türlü gol atamamasýndan kaynaklanacak yoðun seyirci baskýsýndan da, böylece kurtulmuþtu. Hadi daha baskýlý olamadý diyelim, bari daha rahat olsalardý...
Çünkü stres ve telaþ, iþi zora sokmaktan baþka bir iþe yaramýyor.
Karþýlaþmanýn son anlarýnda kurulan baský, telaþ futboluyla karýþtýðý için; ortalýkta görülen þey kargaþaydý. Ýþe yaramadýðý, o daðýnýklýk anlarýnda gelen ikinci golle belgelendi. Ersun Yanal’ý kabus dolu geceler bekliyor.
