Ýki gün önceki maçýnda Beþiktaþ tempolu, coþkulu oyununa bir virgül koymuþ gibiydi. Oyun ilkeleri yerinde olsa da isteklilik ve mücadele temposu özelliklerinde, kendi normallerinin altýndaydý. O maçtaki rakibi Ýskenderbey pek önemsenmeyecek güçte bir takým olarak tanýmlandý hep. Bu kâðýt üzerinde böyle olabilirdi ama Beþiktaþ’ýn her rakibi ciddiye almak, önemsemek gibi bir bakýþ açýsýna sahip olmasý gerekirdi. Ya bu yoktu, ya takýmýn enerjisi kýtlaþmýþtý!
Akhisar karþýsýnda bunun da sýnavý vardý. Bu sýnavý geçmesi çok önemliydi. Yoksa duraklama devri baþlardý. Akhisar özgüven ve beceri gösterisi ile dördüncü dakikada golünü buluverdi! Ahmet’in tüm savunmayý çalýmlayan pasýna, Güray’ýn koþusu ve BJK savunmasýnýn Güray’a koþmamasý güzel bir golün doðuþ nedenleriydi. Beþiktaþ ikinci golü de Sami’ye boþ alan býrakmasý ve nerede ise vurmasýndan, yani önce takýmca sonra Tolga’nýn bireysel hatasýndan yedi! Ýki geliþ, iki vuruþ ve iki golü vardý Akhisar’ýn. Ancak bu kadar deðildi her þey. Beþiktaþ ilk yarýda %76 topa sahip olmuþtu. Topla oynamýþtý, ama topu bireysel oyalayarak oynamýþtý. Bu Akhisar’a alan daraltma ve top kazanma þansý yarattý. Bir de þans faktörü rol oynadý bu dönemde. Beþiktaþ’ýn 4’ü çerçeveye 15 þutu oldu, Akhisar’ýn toplam 2 þutu! Beþiktaþ kapanarak müthiþ bir avantaj elde eden rakibini açmak için hýzlanmalý ve tek top becerisini devreye sokmalýydý. Ya da üstüne gelmesine izin vermeli, kendine açýk alan yaratmayý amaçlamalýydý. Güneþ, ikinci yarýda Olcay’ýn yerine Cenk’i sürdü. Çift santrforla arayýþa girdi, ama oyun öyle sýkýþýktý ki bu da tutmadý. Akhisar ender çýkýþlarýnda daha çok þut ortamý buldu. Beþiktaþ top kullanmada hýzlý, þut atmada çabuk davranmalýydý. Ve top isteyenler hareketli istemeliydi. Baþaramadý. Hem kendisi yapamadý gerekenleri hem rakibi izin vermedi ve beklemediðine uðradý! Dar kadrolarýn böyle sorunlarý oluyor.
