Belki birçoğunuzun garibine gidecek ama; Almeida’nın kaleciyi direklere yapıştırdığı pozisyonda, nizami şarj yaptığını düşünüyorum. Çünkü; Almedia’nın dikkati tamamen havadaki topa yönelikti. Kaleciye karşı herhangi olumsuz bir hareketi ya da orantısız güç kullanımı yok... Bence gol geçerli sayılmalıydı.
Ama Almeida dahil, hiç kimse itiraz etmediği için; galiba bu görüşte yalnız kaldım.
Bu arada, Beşiktaş 1-0 öne geçseydi ne olacak, böyle bir skoru hak ediyor muydu? Hayır!.. Orduspor daha istekli, daha heyecanlı ve hatta daha etkiliydi. Siyah-beyazlılarda, Fernandes’in yokluğu fena halde hissediliyordu. O yoksa Beşiktaş’ın da olmaması hayra alamet değildi. Nitekim bu çaptan düşüşün cezasını, Hasan Kabze çok geçmeden verdi.
Golün oluşumu da ilginçti... Top Ordu savunmasından çıkıp, ağlarla buluşana kadar geçen o koca süre içinde; atağa hiçbir Beşiktaşlı müdahale edemedi. Yani, top onlara değmeden gol oldu.
Hesap sorulması gereken bir geriye düşüş acısı...
***
Neyse ki, 10 dakika sonra o golün karşılığını verdiler ama; topa vuran bu kez iki kişiydi. İbrahim Toraman ve Ersan Gülüm; aynı anda müdahale ederek bir golü atan iki ortak oldu. Son günlerde ilginç goller atılıyor, bu da onların arasına katıldı. Kim attı diye kimi yazarsan, yanlış olmaz!
Durumun 1-1’e gelmesi, sanki Beşiktaş’ı da kendine getirdi gibi... Daha derli-toplu oynamaya, maça daha fazla ağırlık koymaya başladılar. Dur bakalım ne olacak derken, devre bitti.
Ama ikinci yarıda da Beşiktaş’taki toparlanmanın etkileri görüldü. Fernandes’in yokluğunda onun ekürisi olma beklentisi yaratan Oğuzhan, açıkça o olgunlukta değildi. Ama Beşiktaş’ı öne geçiren adam oldu. Attığı golle kendine güveni gelince, daha önceki dakikalardan daha etkili oynamaya başladı. Fakat bir Fernandes olabilmesi için, daha birkaç fırın ekmek yemesi gerekiyor. İnşallah o da olur.
Beşiktaş, genel olarak pek iyi oynamadı gibi görünüyor. Ama akıllı futbol oynadı desek; sanırım kimse itiraz etmeyecek. Malum; Türkiye’de “Önemli olan 3 puan...”
Yeme de yanında yat!
