Zamanýnda yemek yemediði veya etrafý kirlettiði için çocuða baðýrmak, ona zorla yemek yedirmek veya cezalandýrmak gibi davranýþlar, çocuklar üzerinde düzeltilemeyecek izler býrakabiliyor.
Ýnsan yani bu köþenin içeriði itibariyle 'anne insan' çocuk yetiþtirirken en büyük 'yanlýþ'larý korku anlarýnda yapýyor... Kerem henüz 2.5-3 yaþlarýndayken zatürre baþlangýcýyla birkaç gün hastanede kalýnca hastalýktan önceki dönemde pek iyi yemek yemediðine kafayý takýp sonraki birkaç ay bu konuda biraz abarttýðýmý her hatýrladýðýmda üzülüyorum. Çünkü uzmanlar, çocuðun yemek yemesini saplantý haline getirmenin onda telafisi güç sorunlara yol açabileceði konusunda uyarýyor. Ayna Eðitim ve Psikolojik Danýþmanlýk Merkezi’nden uzman psikolog Yüksel Artar, anne babalarýn çocuklarýnýn yemek yeme konusunda geliþtirdiði aþýrý duyarlýlýðýn soruna yol açabileceðini anýmsatarak “Önemli olan çocuklarýn yeme problemlerinin kaynaðýný tespit edip önlem almak” diyor.
Okul öncesi dönemde çocuklarýn daha yavaþ büyüdüðünü ve bu nedenle çok yemeye gereksinim duymadýklarýný anlatan Artar, þöyle devam ediyor: “Çocukluk dönemi yemek seçme, az yeme, belli yiyeceklere takýlýp kalma veya aþýrý yeme zaman içerisinde kendiliðinden ortadan kaybolabildiði gibi ergenliðe doðru fiziksel, psikolojik, duygusal ve çevresel deðiþimlerle aþýrý zayýflýk takýntýsýndan duygusal aþýrý yeme problemlerine kadar çeþitli yeme bozukluklarýna dönüþebilir. Burada önemli olan sorunlar için erken önlem almak.” Artar, ailelere þu tavsiyelerde bulunuyor:
-Çocuklar anlatýlaný deðil gördüðünü taklit eder. Bu nedenle anne-baba ve çocuðun bakýmýndan sorumlu kiþilerin kendi beslenme davranýþlarýna dikkat etmeleri gerekir. Yemek seçmeyerek, deðiþik tatlarý deneyerek onlara örnek olmalý.
-Çocuða yemek konusunda ýsrarcý davranýlmamalý. Zorla yedirmeye çalýþmak çocukta kendi yaþamýný kontrol isteðini daha fazla uyarýr ve iþtah yerine inatlaþma artar.
-Zamanýnda ve yeterli miktarda yemediði, etrafý kirlettiði, çok yediði için ya da baþka nedenlerle çocuða baský yapmak, baðýrmak, korkutmak, zorla yedirmeye çalýþmak, cezalandýrmak gibi davranýþlar çocuk üzerinde sonradan düzeltilemeyecek izler býrakabilir.
-Yemek saati yaklaþtýkça çocuða açlýktan, acýkmaktan söz edilebilir. Yemek sonrasýnda ise doymaktan bahsedilebilir. Böylelikle açlýk-tokluk hissini söze dökerek daha fazla farkýndalýk kazandýrýlýr.
-Oyunla yemek zamaný birbirinden ayrýlmalý. Yemekte çocuðun oyun oynamamasýna ve oyun sýrasýnda da yemek yememesine özen gösterilmeli.
-Çocuðun, beslenme gibi temel bir fizyolojik ihtiyacýnýn karþýlanmasýnýn ayný zamanda psikolojik doyumunu da saðlayan bir süreç olduðu unutulmamalý. Ayrýca hayat için önem taþýyan görgü kurallarý sofrada öðrenilir. Masa etrafýnda yaþanýlan ve paylaþýlanlar çocuklarýn sosyal davranýþ yapýlarýný oluþturur.
-Ebeveyn olarak sizler de iþtahsýzsanýz veya aþýrý iþtahlýysanýz genetik faktörün önemini göz önüne almalýsýnýz.
-Her çocuðun yemek ihtiyacý ve bünyesi farklýdýr, çocuðunuzu baþka çocuklarla kýyaslamayýn.
-Çocuðun yemeðini kendisinin yemesi teþvik edilmeli. Fakat yemek yerken yetiþkinler kadar becerikli olmasý beklenmemeli. Dolayýsýyla üstüne ve etrafýna dökmesi durumunda çocuða olumsuz bir tepki verilmemeli.
-Yemek saatleri tüm ailenin katýlýmýnýn saðlandýðý faydalý sohbetlerin yapýldýðý çocuðun iyi vakit geçirdiði zamanlar olmasýna özen gösterilmeli.
