Cok partili düzene geçtiðimiz 1950 yýlýndan bu yana CHP hemen her seçimden yenik çýkmayý baþarabilmiþ, böylece de “yenilen pehlivan güreþe doymaz” sözünün ne kadar doðru olduðunu kanýtlamýþ bir siyasi partidir? dünyada da sürgit ana muhalefet olarak kalmayý becerebilmiþ tek siyasi kuruluþtur! Ve her yitirdiði seçim sonrasý artýk ezberlediðimiz mazeretleri birbiri ardýna sýralar durur: “Geçersiz oylar sayýldý...sandýklar çöpe atýldý...bizim oylarýmýz yakýldý..”
Hep bekledim bir tek CHP yöneticisi çýkar çuvaldýzý herkese batýrýrken, bir tek iðne olsun kendine batýrmayý dener mi diye! Nerede! “Yahu biz seçim öncesi bu millete ne söz verdik ki bize oy versin? Kardeþim biz onca yýl iktidardýk bir kez olsun taþ taþ üstüne koyamadýk? bunu millete açýklayalým ondan sonra geleceðe bakalým,” diyebilen bir tek kiþi çýkmamýþtýr. Tek parti, Milli Þef döneminin onlarca rezilliðini unutturmak için adýnýn baþýna “Yeni” sözcüðünü yazmakla toplumsal hafýza kaybýna uðrayacaðýmýzý sananlar nedense rahmetli Aziz Nesin’in “bu milletin yüzde atmýþý aptaldýr,” gibisinden laf olsun torba dolsun kývamýnda bir lafýna böylesine sýký sýkýya sarýlýrlar? Ýþte bu gün de, geçmiþte olduðunca 30 Mart yenilgisine mazeret aramakla meþguller!
Aslýna bakarsanýz CHP son seçimlere olaðan üstü ve olaðan dýþý bir koalisyonla girdi. Gezi olaylarýyla baþlayan, 17 Aralýk süreciyle arkalanan , tapeler, görüntüler, sosyal medyada fýr dönen kalemþörler, “AKP yüzde 35’in üstüne çýkarsa beni sinkaflasýnlar”, gibisinden akýllara ziyan mesajlarý birbiri ardýna dizenler, geçmiþte kanlý býçaklý olup da bu süreçte birbirini kucaklayanlar, salt seçim kazanmak için bir ömür boyu düþman bellediklerini dost diye baðýrlarýna basanlar CHP þemsiyesinin altýnda, kerhen de olsa toplandý. Amaç tekti? Tayyip Beyi alaþaðý etmek! Levent Kýrca’nýn alýp alabileceði on onbeþ bin oya göz dikenler, Sýrrý Süreyya’ya “gel gitme n’olur!” diye yalvaranlar, yýllarca arkasýna saklanarak oy istedikleri Mustafa Kemal’i bile unutabilenler, yaðmur duasýna çýkmýþcasýna oy duasýna durdular. Eski yeni dostlarýný arayýp “bu seçimde olsun CHP’ye vur damgayý? yoksa valla küserim!” diyenlerden CHP’ye oy vermezse ayrýlacaklarýný bile söyleyebilen ergenliðin eþiðinden atlayýp yetiþkinliðe adým atamayanlar da cabasý! Ýþte bu koalisyonun CHP’ye getirip getirebildiði oy oraný yüzde yirmi sekiz? o kadar!
Þimdi bu oy oranýndan salt Tayyip Bey’in gitmesini istediði için CHP’ye kerhen oy veren yüzde beþlik bölümü çýkarýn geriye yüzde 23 kalýr. Bu yüzdeden MHP’den getirilen, “hayatýmda bir kez olsun CHP’ye oy vermedim” diyen Mansur Yavaþ gibi devþirme adaylara oy atan yüzde üçlük seçmeni de çýkarýrsanýz geriye yüzde yirmi kalýr. “Hangi ilde hangi aday güçlüyse ona atýn oyunuzu” diyenlere kafayý yatýranlarý, Pennsylvania’nýn buyruðuna uyanlarý da bu yüzde 28’den çýkarýrsanýz, CHP’li olup da partisine gönül rahatlýðý içinde oy verenlerin yüzdesi 13-14’ü geçmez! Eh Milliyetçi Hareket Parti’sinin zaten kemikleþmiþ yüzde 15’lik oyuna bakarsanýz, CHP nin Ana Muhalefetten, Yavru Muhalefet katýna indiðini görebilirsiniz.
CHP kurmaylarý ve genel baþkaný bile partilerinden öylesine umudu kesmiþ ki, Aðustos’daki Cumhurbaþkanlýðý seçimleri için MHP’nin de ufak tefek partilerin de onaylayacaðý bir aday aramaya baþlamýþ. Gene devþirme bir aday, herkesin oy vereceði bir kiþi! Özetle kim olursa olsun yeter ki Tayyip Bey’i ya da Abdullah Bey’i yensin! Madem partine, altý okuna, ilkelerine bu kadar baðlýsýn, göstersene Deniz Baykal’ý aday olarak. Daha da iyisi Kýlýçdaroðlu Kemal Bey’i salýver ortaya! Olmaz!
Ýlla CHP dýþýndan biri bulunacak. Ýþte bu kafa CHP’yi yönettikce ki yönetecektir, parti dünya durdukça her seçimde nal toplayacaktýr!
