Ne zaman yeni bir þeyler yapmaya kalksan, “dur, yapamazsýn, zorlama” diyecekler.
Dinlemeyeceksin.
Vazgeçirmeye çalýþacaklar, küçümseyecekler ve seni de buna ikna etmeye çalýþacaklar.
Aldýrmayacaksýn.
Adeta bütün kuvvetler bir araya gelecek, ne yana baksan engel göreceksin.
Umudunu kaybetmeyeceksin.
Sana oldukça mantýklý gerekçeler sunacaklar, ikna edici sebepler koyacaklar ortaya.
Ýkna olmayacaksýn.
Tarihin bütün ezberbozanlarý, fark yaratanlarý, zincir kýranlarý mantýklý sebepleri, mazeretleri de yenmiþtir diyeceksin.
Devrilmeyeceksin.
En yakýnlarýn, en sevdiklerin, en güvendiklerin bile “gel vazgeç bu iþten” diyecek.
Geri dönmeyeceksin.
Eðer bir kere kafaya koyduysan, rüyana giriyorsa, inandýysan, yüreðin ve aklýn el ele verdiyse, kimseyi dinlemeyeceksin.
YENÝLMEYECEKSÝN!
***
Tarihte hiçbir ezberbozan, çevresinin desteðini almamýþtýr yola çýktýðýnda.
Hiçbir fark yaratana anne-babasý “biz yanýndayýz” dememiþtir .
Hiçbir baþarý merdiveni eller cepte çýkýlmamýþtýr.
Zor diyorsun ya, zor diye güzel zaten, kolayca güzel olduðu görülmemiþtir.
***
Bazen zorlaþacak koþu. Ayaklarýn seni taþýyamaz olacak.
“Bitti” diyecek içinden bir ses, buraya kadarmýþ.
Ýþte o anda kalbin bir cümleyle sarsýlacak, çok güçlü bir sözle,
Yaratan verecek en veciz, en güzel, en net cevabý kullarýna;
“Sakýn yýlmayýn, üzüntüye kapýlmayýn, eðer inanýyorsanýz muhakkak üstünsünüz! (Ali Ýmran 139)”
O anda güçün bir serum gibi dolduðunu hissedeceksin dizlerine.
Ayaða kalkacaksýn. Önce birkaç sendeleyip, sonra dimdik olacaksýn.
YENÝLMEYECEKSÝN!
***
Yazdýðým yazýlara cevaben “Ýyi, güzel diyorsunuz ama Türkiye koþullarýnda zor” diyenlere, “Güç bulamýyorum, motive olamýyorum” diyenlere, çaresizliði ve yenilgiyi baþtan kabul edenlere.
Ne zaman dara düþerseniz, bu yazýyý açýn okuyun.
Ne zaman yorgunluk sizi yere kapaklayacak olsa gücü alýp siz onu yere serin.
Unutmayýn, bu hayatta gücü az olanlar, az çevresi olanlar, sermayesi olmayanlar deðil, sadece ve sadece VAZGEÇENLER KAYBEDECEK.
