Demir almak zamaný mutlaka geliyor her limandan... Halatlar çözülüyor, iskeleler çekiliyor, motor tam yol ileri. Ölüm, tek yönlü bilet keser. Geri dönüþü yok!
Ama biliyorsunuz; “Ba’s-ü ba’d-el mevt...” Yani: Ölümden sonra hayat vardýr.”
Sevgili Turgay Þeren’i de, ikinci hayatýna uðurladýk. Umarým orada, yüce rabbin sevdiði kullarý arasýnda yer alýr.
***
Turgay aðabeyle, yolumuz sýkça kesiþti... Bir dönem Star’da olduðu gibi; ya ayný gazetelerde ya ayný televizyonlarda çalýþtýk. Kulüplerimizin Avrupa kupasý maçlarý için, sayýsýz seyahatte birlikte olduk.
Beraber olduðumuz seyahatlerde, hiç ayrýlmazdýk. Bir ara ortalýkta görünmesem, “Nerede bu Ali Sami” diye söylenir; her an ve her yerde illa da yanýnda beni isterdi. Çünkü kalecilik yýllarýndan kalma kronik bel aðrýlarý ve yürüme zorluðu yüzünden; koltuk deðneði gibi ona hep destek, payanda olurdum. Yokluðum, Turgay aðabeyi tedirgin ederdi.
***
O davudi sesiyle ve tok Türkçesiyle, sözü-sohbeti dinlenen biriydi. Yazýlarýnda bir konuyu tutturdu mu; kesin sonuç alýncaya kadar býkmadan usanmadan yazar, asla peþini býrakmazdý. Çözümünü istediði ayný konuda, dönemin baþbakaný Turgut Özal’a 40 yazý yazdýðýný oturup hesabýný tutmuþ adamým... Bir keresinde televizyonda söyledim, “O kadar oldu mu?” diye, kendi de þaþtý. Bu soylu savaþçýlýðý ile Yerli Samuray’dýr.
Maç yazýlarýný, fikir ve tartýþma yazýlarýný irticalen, (Yani ön hazýrlýk olmadan spontane) yazdýrýrdý. Böyle bir alýþkanlýkla; konunun baþýný ve sonunu hangi bilinçle tutturduðuna, bütünlükten nasýl kopmadýðýna hep þaþmýþýmdýr.
Onun döneminden kalma futbolcular içinde; Metin Oktay, Can Bartu, Ziya Þengül ve kendisi; Türk spor kamuoyunda her zaman büyük ilgi, saygý ve sevgi gördüler. Bu isimler Türk futbol tarihinin dört yapraklý yoncasýdýr. Bu yoncadan bir yaprak daha düþtü.
Turgay Þeren adýný asla unutmayacaðýz. Rahat uyu...
