Zombiler’in tren seyahati

Zombi filmleri her ne kadar korku sinemasının bir alt türü olarak kabul edilse de bence siyasi göndermeleriyle gerçek hayata sımsıkı tutunan filmlerdir. Eğer zombi filmlerinin baskın siyasi söylemi ne diye sorarsanız tabii ki kapitalizm karşıtlığı cevabını alırsınız. Özellikle 1960’ların sonunda bu karakteri kazanmışlardır. 

Birkaç gün önce kaybettiğimiz yönetmen George A. Romero’yu burada anmamız gerekir. Night of the Living Dead, Dawn of the Dead, Day of the Dead ve en son da Land of the Dead filmiyle söylediğimiz bu siyasi kimliğin sağlamlaşmasına sebep olan yönetmendir Romero. Land of the Dead filmindeki Dennis Hopper’ın canlandırdığı Başkan karakterinin ABD başkanı Bush’la olan benzerliği, kırmızı kravatlarıyla etraflarda dolaşması çok komikti. İşte böyle göndermeler klasik bir zombi filminin olmazsa olmazıdır. Tabii yıllar içinde neler bozulmadı ki zombi filmleride bu bozulmadan nasibini almasın. Dany Boyle’ın 28 Days Later filmi, daha sonra devam filmi olarak çıkan 28 Weeks Later, son olarak da Brad Pitt’in başrolünü oynadığı World War Z kapitalizm karşıtlığından çok çevreci endişelerin baskın olduğu, yavaş hareket eden zombilerin hızlandırılarakgeleneksel yapılarının bozulduğu zombi filmleri olarak adlandırabiliriz. İlerleyen sinema teknolojisiyle beraber daha gerçekçi çekimler, bu gerçekçiliği desteklemek için daha hızlı zombiler. Halbuki o yavaş yürüyen zombilerinkoşan kurbanlarını yakalaması bir çıkışsızlığın içine hapsediyordu izleyiciyi. O yavaşlığın içinde bir karabasanın izleri vardı. Nasıl kapitalizm ne yaparsanız yapın sizi bir yerden yakalıyorsa, o zombiler de öyle yavaş yavaş yürüyüp yakalardı kurbanlarını. Şimdiyse maaşallah hepsi 100 metre koşucusu gibi. Yani benim gibi biraz kiloluysanız zaten hiç uğraşmayın verin kolunuzu gitsin. Sizi kovalayan zombi mi, kudurmuş köpek mi anlamak mümkün değil. Bu hafta vizyona giren Zombi Ekspresi de bu tür zombilerle mücadele eden Güney Korelileri anlatıyor. Filmin iki baskın özelliği var. Birincisi filmin büyük bölümünün son sürat giden bir trende geçmesi, diğeri ise G.Korelilere özgü o klişe, dramatik yapınında etkili olması. Fakat bu klişe ve absürt dramatik yapı benim gibi izleyiciye bir yabancılaşma hissi veriyor. Zaten aynı hissi bütün Uzakdoğu yapımlarında hissederim, karate filmlerinden, bilim kurgularına kadar.  Bütün bunları bir kenara bırakırsam filmin asıl beğendiğim tarafı siyasi söyleminin geleneksel zombi filmlerinin devamı olması. Zaten yönetmen Sang Ho Yeon “Filmin G. Kore toplumuna bir katarsis deneyimi yaşatmasını istedim” demiş. Yani korkularıyla yüzleşip geçmişlerinden ders çıkarmalarını istemiş. Öykünün kahramanı Sok Woo bir borsa simsarı. Bencilleşen ve yalnızlaşan toplumun somut örneği. O kadar hayatı kendi etrafında döndürüyor ve kendi dışındakileri itibarsızlaştırıyor ki kızının bile yaşamını bu bencilliğe kurban edebiliyor. Eski eşini terk etmesinin sebebi de bu. Benmerkezci bir hayat. Küçük kızı bu sebeplerden yaşadığı bütün mutsuzluğu babasına belli ediyor. Ve sonunda doğum gününde annesini görmek için Busan’a gitmek istiyor. Sok Woo istemeye istemeye kızını da alıp trene binip Busan’a doğru yola çıkıyor. Tren yola çıktığı son anda zombileşen bir kız trene biniyor. Ülkenin genelinde başlayan zombi salgını trende de yaşanıyor. Korkuyla yüzleşen insanların omuz omuza verip bu belayla başetmeye çalışması gerekirken insanlar bölünüyor. Özellikle yolcuların içinde büyük bir şirketin CEO’su olan bir yolcu kendi yaşamı için herkesi kurban etmeye meyilli oluyor. Zaten filmdeki asıl kötü ve korkutucu olan zombiler değil. Tam da bu patron karakter. Hiç olmazsa zombiler bir virüsün etkisinde, böyle oldukları halde karanlığa girdiklerinde sessizleşiyorlar. Halbuki bu patron karakter 7 gün 24 saat kendini kurtarmanın, para kazanmanın, insanları kazıklamanın ve bu sayede bir adım önde olmanın planları içinde. Bunun dışında hikayenin bir noktasında yolcuların çoğu kurtulan küçük bir grubu hasta oldukları şüphesiyle kendilerinden uzaklaştırıyor.Yönetmenin G. Kore ile K. Kore arasındaki bölünmeye gönderdiği bir mesaj olarak da kabul edilebilir bu durum. Kısacası içeriğini sevdiğim bir film oldu Zombi Ekspresi.