'Bahçeden çocuk sesleri geliyor
Hayatý dinliyorum
Ýçim yoruluyor, ruh yoruluyor'
Cahit Zarifoðlu'nun ''O Çocuk' adlý þiirindeki gibiyim. Dýþarýdan çocuk sesleri gelen bir pencereye dönük sýrtým, görmesem de onlarý, þen kahkahalarý hayatýn nabzý gibi çýnlýyor.
Sonra birden gündem deðiþiyor haberlerde, havayý boz bulutlar kaplýyor, az evvelki çocuk kahkahalarýný kör makaslarla kesen uðursuz bir karanlýk sýzýyor sokaklara... 6 ve 9 yaþlarýnda biri kýz biri erkek iki küçük çocuða; annesi, üvey babasý, dayýlarý ve baþka erkekler tarafýndan yaþatýlan cinsel istismar olayýyla vuruluyoruz hepimiz. Babaannenin þikayeti ile ortaya çýkan hikaye gerçekten korku filmlerini aratmayacak cinsten. Çocuklarýn annesi ile üvey baba tutuklanmýþlar davanýn seyrinde. Ama ne olduysa olmuþ, tutukluluklarýna son verilmiþ bu insan müsveddelerinin...
Oysa çocuk istismarý, Ceza Muhakemesi sistemimize göre; ''katalog suçlar' arasýnda sayýlmýþtýr. Katalog suçlar insanlýk açýsýndan aðýr suçlardýr ve diðer muhakemelerden daha sýký ve hýzý tedbirler alýnýr. Diðer suçlar için tutuklama tedbiri alýnýrken delillerin karartýlmasý veya kaçma ihtimalleri deðerlendirilir mesela... Ama katalog suçlarda, bunlara bakýlmadan ivedilikle tutuklama verilir...
Çocuklarýn anneleri ve üvey baba da 'katalog suç' olan çocuk istismarýndan yargýlandýklarý için yargýlamalarý, tutuklu olarak sürmeliydi. Salýverilmeleri toplumsal vicdaný kanattý yaraladý...
Ýnsanýn içini donduran bu trajedide sormamýz gereken sorular var. Çocuklarýn velayetinin böyle bir anneye niçin ve nasýl verildiðini hala zihnim almýyor mesela. Bir annenin çocuklarýna böyle bir þeyi nasýl reva gördüðü de bir baþka cehennemi soru... Acaba anne uyuþturucu baðýmlýsý mýydý? Buna benzer dinlediðim bir kaç vakada, annenin baðýmlý oluþu, hem kendisini hem de evlatlarýný fuhuþ bataðýna saplamýþ haldeydi...
Velayeti kime vereceðimiz konusu çok ince düþünülmesi gereken bir konu. Sözgelimi bu anlatýlan olay, ''kadýnýn beyaný esastýr' ezberini bozan bir vaka ayný zamanda. Anne istismardan yargýlanýyor da peki baba nerede, buharlaþtý mý, vefat mý etti, nerede? Toplumumuzda anne ve babasý suçlu-hükümlü, hasta, aðýr engelli, baðýmlý veya vefat etmiþ, kimsesiz kalmýþ pek çok çocuk var. Çok þükür ki devletin sevgi evi þeklinde donattýðý ve yuva sýcaklýðýnda, emniyetli kurumlarýmýz var. Nitekim yukarýda bahsettiðimiz çocuklarýmýz da devlet korumasý altýndalar...
Ýþin bir diðer yönü emniyet ve güvenlikle ilgili. Emniyet güçlerimizin fuhuþla mücadelesi ve özellikle küçük çocuklarýn istismar edilmesiyle ilgili savaþýmý elbette çok önemli ve deðerli. Ama bahsettiðimiz suçlar, ev içinde ve aile arasýnda iþlendiði zaman, istismar edilen çocuklarýn sessiz çýðlýklarýný duyan olmuyor. Emniyet güçleri de ancak bir þikayet veya dýþa taþan vak'a olduðunda harekete geçebiliyor. Bu noktada öðretmenlere ve komþulara da vazife düþüyor. Hepimiz uyanýk olmak zorundayýz. Çocuklar yeryüzünün emanetidir çünkü...
Aile en önemli deðerimiz, bizi biz yapan medeni ana çatýmýz. Ama ayný aile iþlenen cinayetlerin, istismarlarýn, kötülüklerin örtbas edildiði bir yer de olamaz. Böyle bir ailede yaþamalarýndansa, devlet gözetiminde bir kurumda yaþamalarý bu çocuklar için evladýr, kurtuluþtur. Hatta çocuklarýný istismar eden kiþilere aile de denmemeli, onlara anne de baba da denmemeli. Onlar yeryüzünün yüzkarasý mahluklar...
Olay duyulur duyulmaz medyada boy gösteren taciz edilmiþ çocuklarca çizilen resimlerin yayýmlanmasý da ayrýca pornografik boyta vardý... Çocuklara psikologlar eþliðinde bazý resimler çizdirilmiþ, tecavüze- tacize uðrayan çocuklarýn resimlerini çarþaf çarþaf basan gazetelere ne demeli? Çocuklarýn mahremiyetine ne oldu? Sosyal medyada kaba saba þekilde, sorumsuzca, hatta hücum edilerek tüketilen birer nesneye dönüþen bu küçük bedenlerin hakkýna bizler de girmedik mi? Hasýlý, içimiz yoruldu, ruhumuz kanadý...
