Ýnsan kavgasýnýn doðurduðudur. Kavgasýdýr, varlýðýnýn isim annesi. Suratýna asýlmýþ bir öfkenin ceketi ki nasýl giyeceðini þaþýrýrsýn. Deryayý bir bardak suyla yamayamazsýn ama orada kopardýðýn fýrtýnaya bütün rüzgarlar yamanýr. Cesaret, kavgasý olanlarýn yurdudur. Herkes o cesaretin sakini olmak ister, hani demiþtim herkes bir baþkasýnýn cesaretinin konforuna sýðýnýr o hesap.
Sen haykýrdýðýnda herkes seninle küffara haykýrýr zannedersin öyle deðil, kimisi kovasýna ýslýðýný doldurmuþ, kimi sineklerin výzýltýsýyla vals, kimi iç sesiyle dans. Sen neredesiniz diye sorduðunda hep bir aðýzdan yoldayýz derler lakin bir bakarsýn yol sana mahcup.
Kavgayý bölüþtüremezsin çünkü en büyük dilim senin önündedir. Bir bakarsýn ki kavgasýný verdiðin ekmeðin üzerine sürülür keyifler, sürülür sefiller, sürülür ballý rütbeler.
Yalnýz olduðunu düþünmeye baþladýðýnda nefsinin çocuklarýný pistten almaný isterler. Sitemin naz algýlanýr, sözün saz algýlanýr, rican minnet, feryadýn cinnet algýlanýr.
Kimsesiz bir mezar gibi acýyanýn çoktur okuyanýn az.
Aman nasihatler sýralanýr siteminin gerdanýna. Vay efendim ahkâmlar, sýralý cümleler, ben demiþtimler ateþ pahasý, ben seni uyarmýþtýmlar cepte bayatlamýþ.
Umurunda mýdýr asla. Vakarýn bir savaþçý da olmadýðýný mý sanýrsýn, efendiliðin bir kölede olmadýðýna kim ikna etti seni. Sahibini görmüyorsun diye bir mazlumu kimsesiz mi gördün. Küreði kimin çektiðini seçemedin diye boðulmuþ mu oldu bir kaþýk suda.
Yahu ne zanneder insan kendisini. Her yere yetiþmeyi biliyorsun da kendine gelmenin acizi mi oldun?
Þimdi aç o tavþan tüneli kulaklarýný ve dinle! Oksitlenmiþ kutup baþýný git kendi sefaletinin duvarlarýna vur.
Benim inandýklarýma sýçrarsan sana çamur olurum.
Benim inandýðýma var inanma ama sessizce. Lakin kükrersen sesine sarmaþýk olurum.
Senin dünya görüþün benim bakýþýma perde olamaz ama duvar örersen balyozun olurum.
Benim inandýklarýma diþ bilersen seni dilimle köreltirim.
Ve benim inandýklarýmla dalga geçerken püskürttüðün salya senin yaðmurun olur. Öyle zemheride kuyruðu asfalta yapýþýk enik gibi kalýrsýn.
...
Nihayetinde inandýklarýmý hor göreni hoþ görmeme þerefi doyurur ruhumu. Ve sadece o sofradan doymadan kalkmam.
...
