1897'de Basel'de toplanan ilk Dünya Siyonist Kongresi'nde, Siyonizmin amacý "Halký için Filistin'de kamu hukukunun güvencesi altýnda bir yurt kurulmasý" olarak belirtilerek þu kararlar alýnmýþtýr:
"Tüm dünyadaki Yahudiler, ortak köken ve tarihi geçmiþle birbirine baðlýdýr, asimile olamazlar, bu nedenle bir ulusal kimlik oluþtururlar. Medeni haklar Yahudi halkýnýn geleceðini güvenceye almaz. Nihai çözüm Yahudi devletidir. Filistin'de kolonizasyona devam edilmelidir. Her ülkenin yasalarýna uygun olarak Yahudiler birleþtirilmelidir. Yahudi ulusal duygu ve bilincini kuvvetlendirici çalýþmalar yapýlmalýdýr. Siyonizm amacýna ulaþmak için ilgili ülkelerin onayýný almak için hazýrlýk yapýlmalýdýr."
Burada bir diðer önemli nokta, 2 milyon sterlin sermayeli "Keren Kýymet" fonunun oluþturulmasýdýr. 1901'de II. Abdülhamit'le Herzl'in Filistin'in gerekirse parayla satýn alma görüþmesi, çok sert bir þekilde reddedilmiþtir. Bunun üzerine çabalar Ýngiltere üzerinde yoðunlaþtýrýlsa da, 1903'te Ýngiltere Yahudi vataný olarak Uganda'yý önermiþ, öneri 1904'teki VI. Siyonist Kongre'de incelenmesine karar verilirken, 1905'teki VII. Siyonist Kongre'de Siyonizmin ancak Filistin'le ilgili bir þey olduðu ifade edilerek reddedilmiþtir. Herzl'in 1904'te ölümüyle, Chaim Wiezmann döneminde Aristokratik Yahudi Cumhuriyeti idealinden Siyonizmin birleþtiricileri hedefini izleme yoluna gidilmiþtir. Birinci Dünya Savaþý'yla Ýngiltere'de yaþayan Rus Yahudileri liderliðinde olmuþtur. Siyonizmin siyasi yönü yeniden öne çýkmýþtýr. Bu dönemdeki gizli antlaþmalar, bölgenin gizlice paylaþýlmasýný öngörüyordu.
1915'te Araplarla Hüseyin-Mc Mahon Antlaþmasý, Türklere karþý yardým edilirse yeni bir baðýmsýz Arap devleti kurulmasý sözünü içerirken, Mayýs 1916'daki Sykes-Picot gizli anlaþmalarýyla Orta Doðu'nun paylaþýmýnda Irak bölgesi (Irak ve Doðu Ürdün) Ýngiltere'ye, Suriye bölgesi (Suriye ve Lübnan) Fransa'ya, Filistin'de Rusya ile istiþareden sonra uluslararasý idareye, Hayfa Fransa'ya, Ýskenderun Ýngiltere'ye veriliyordu.
2 Kasým 1917 tarihli Balfour Bildirisi, "Bir ulusun, baþka bir ulusa bir ulusun topraðýný vermek için söz vermesi‟ olarak da ifade edilen Siyonistlerin isteklerini tam karþýlamýyordu, ama ileride Ýsrail devletinin kuruluþu için dayanak olmuþtur. Ýngiliz Dýþiþleri Bakaný James Balfour'un Siyonist Dernekleri Baþkaný Lord Rothschild'e mektubu olan bu belgede "Majestelerinin hükûmeti, Filistin'de Yahudi halký için bir milli yurt oluþturulmasýný uygun karþýlamaktadýr ve bunun için her türlü çabayý harcayacaktýr. Bölgenin Yahudi olmayan kesiminin haklarýný ihlal etmeyecektir" deniliyordu. 1918'de bu belgeyi ABD, Fransa ve Ýtalya onaylamýþtýr.