1897'de Basel'de toplanan ilk Dünya Siyonist Kongresi'nde, Siyonizmin amacı "Halkı için Filistin'de kamu hukukunun güvencesi altında bir yurt kurulması" olarak belirtilerek şu kararlar alınmıştır:
"Tüm dünyadaki Yahudiler, ortak köken ve tarihi geçmişle birbirine bağlıdır, asimile olamazlar, bu nedenle bir ulusal kimlik oluştururlar. Medeni haklar Yahudi halkının geleceğini güvenceye almaz. Nihai çözüm Yahudi devletidir. Filistin'de kolonizasyona devam edilmelidir. Her ülkenin yasalarına uygun olarak Yahudiler birleştirilmelidir. Yahudi ulusal duygu ve bilincini kuvvetlendirici çalışmalar yapılmalıdır. Siyonizm amacına ulaşmak için ilgili ülkelerin onayını almak için hazırlık yapılmalıdır."
Burada bir diğer önemli nokta, 2 milyon sterlin sermayeli "Keren Kıymet" fonunun oluşturulmasıdır. 1901'de II. Abdülhamit'le Herzl'in Filistin'in gerekirse parayla satın alma görüşmesi, çok sert bir şekilde reddedilmiştir. Bunun üzerine çabalar İngiltere üzerinde yoğunlaştırılsa da, 1903'te İngiltere Yahudi vatanı olarak Uganda'yı önermiş, öneri 1904'teki VI. Siyonist Kongre'de incelenmesine karar verilirken, 1905'teki VII. Siyonist Kongre'de Siyonizmin ancak Filistin'le ilgili bir şey olduğu ifade edilerek reddedilmiştir. Herzl'in 1904'te ölümüyle, Chaim Wiezmann döneminde Aristokratik Yahudi Cumhuriyeti idealinden Siyonizmin birleştiricileri hedefini izleme yoluna gidilmiştir. Birinci Dünya Savaşı'yla İngiltere'de yaşayan Rus Yahudileri liderliğinde olmuştur. Siyonizmin siyasi yönü yeniden öne çıkmıştır. Bu dönemdeki gizli antlaşmalar, bölgenin gizlice paylaşılmasını öngörüyordu.
1915'te Araplarla Hüseyin-Mc Mahon Antlaşması, Türklere karşı yardım edilirse yeni bir bağımsız Arap devleti kurulması sözünü içerirken, Mayıs 1916'daki Sykes-Picot gizli anlaşmalarıyla Orta Doğu'nun paylaşımında Irak bölgesi (Irak ve Doğu Ürdün) İngiltere'ye, Suriye bölgesi (Suriye ve Lübnan) Fransa'ya, Filistin'de Rusya ile istişareden sonra uluslararası idareye, Hayfa Fransa'ya, İskenderun İngiltere'ye veriliyordu.
2 Kasım 1917 tarihli Balfour Bildirisi, "Bir ulusun, başka bir ulusa bir ulusun toprağını vermek için söz vermesi‟ olarak da ifade edilen Siyonistlerin isteklerini tam karşılamıyordu, ama ileride İsrail devletinin kuruluşu için dayanak olmuştur. İngiliz Dışişleri Bakanı James Balfour'un Siyonist Dernekleri Başkanı Lord Rothschild'e mektubu olan bu belgede "Majestelerinin hükûmeti, Filistin'de Yahudi halkı için bir milli yurt oluşturulmasını uygun karşılamaktadır ve bunun için her türlü çabayı harcayacaktır. Bölgenin Yahudi olmayan kesiminin haklarını ihlal etmeyecektir" deniliyordu. 1918'de bu belgeyi ABD, Fransa ve İtalya onaylamıştır.