Ölüm en aþikar sýr.
Öldüðünü kimseye söyleyemezsin ama herkes bilir demiþtim bir yazýmda.
Öyle..
Sen gittikten sonra bahçendeki ýhlamur aðacýna uzanacak bir el eksilmiþtir.
Mavi gömleðin de öldü çünkü senden baþka hiç kimse askýda onu aramayacak. Yarýn giyerim diyerek üzerinden saç tellerini topladýðýn hýrkan bile artýk sana katlanmayacak. Seni en son arayan ölüm meleðinin dýþýnda Dünya artýk senin için bir cevapsýz çaðrý.
Sen artýk bir manaya gelmeyeceksin sen bir manaya gideceksin. Sen ara ara düþündüðün ölüme taþýndýn. O eþyasýz evin ölüme. Artýk ne sahipsin ne de kiracý . Göç yolunda nehirlerin ilahisine eþlik eden son solist.
Yeni okuluna kaydedilmeyi bekleyen bir öðrencisin lakin yurt arayýþýn yok artýk. Ýnsan, öldüðünde baþýný sokacak yer derdi biter bir kalbin tek odasýna sýðdýðýn kadar fatihasýn..
Müzik bitti…
Bir Ahmet abimiz vardý bizim. Suyun baþýnda , deðirmende öðütmüþ derdini , saçýný bizim dertlenmeye üþendiklerimizde aðartmýþ, kimi zaman içine attýklarýný izlemiþ nehrinde, kimi zaman yazdýklarýnýn çaðlayýþýný dinlemiþ. Bir aðaç bulduysa paylaþmýþ gölgesini, sana niþan aldýklarýnda bir gövdelik yer olmuþ ..
Sözsüz kaldýðýnda nasihat olmuþ sana, saflar gevþediðinde sallamýþ silkelemiþ seni. Minnet etmemiþ , ceketi kapýsýnýn arkasýnda kalemi gömleðinin cebinde kaðýdý koltuðunun altýnda .
Bir Ahmet abimiz vardý bizim. Allah'a ýsmarlanmýþ , kalbine çöp batsa da gözünü o çöpten sakýnmamýþ .
Nasýl bilirdiniz diye sorduklarýnda nasýl bildiðimi yazýyorum bilemediklerimden mahcubiyet duyarak. Keþke daha fazla bilseydik en yiðit kitaptý bizim için sayfa sayfa okusaydýk .
Ýyiler öz vatanýna dönüyor biz onlarýn gurbetine nasýl alýþacaðýmýzý düþünüyoruz
Her yiðit kelimesi bir Fatihamýzý uðurlasýn dilimizden .
Sevenleri bir inþiraha sarýlsýn teselli bulsun .
Bir Ahmet abimiz var bizim , yarým býraktýðý pencereden onun yerine bakmaktan Asla usanmamaktýr onunla yürümek.
Onun Türkiye duasýna amin demekten, Yusuflarý aradýðý kuyulara onun yerine seslenmekten asla yýlmayacaðýz.
Biz göðe bakýp onun ilahisine eþlik ederken , birileri de göðe bakýp kemik duasýna çýkmayý ihmal etmedi.
Çünkü onlar sadece kemik yaðdýracak cümlelerin sýðýntýsýydý.
Biz , ölümde ve hastalýkta bütün kavgalarýmýzý bitirir o bakkal defteri tutan veresiyelik alçaklarla bile hesabý kapatýrýz .
Fakat susmadýlar. Leþ cümleleri dizecek kapkara ahýrlarý vardý çünkü. Tepiniyorlardý.
Ahmet abinin silahý kelimesi kelimesine adamlýðýydý. Onun gerçekliði karþýsýndaki acizliklerinin hýncýný irtihalinden sonra çýkarmaya çalýþmak þerefle hiç karþýlaþmadýklarýna kanýttý çünkü.
Bir Ahmet Abimiz var bizim .
Rehberden numarasý asla silinmeyecek olan ,
Kavgasý da güzel selamý da hoþ ..
Bir Ahmet abimiz var bizim.
