Senden sonra bilmedim an nedir? Kalbi saçýndan önce aðaran annedir o..
Anne, bir takvim yapraðý taze dalýnda. Senin geleceðin günü asla soldurmaz. Sor ki gittiðinde hangi gömlek varmýþ üzerinde, sadece o bilir. Evden ne söyleyerek çýktýn, sadece o tekrar eder. Hangi çorbayý yaptýðýnda aklýna ilk sen gelirsin, hangi kuþ konduðunda pencerene, ilk sana seslenir. Ve hangi gün gelip çattýðýnda, eteðindeki çiçekler seni beklemekten solar. Hangi gün ? Gittiðin gün!
Diyarbakýr'da anneler, gözyaþý ýrmaðý gibi gürüldüyor. Sinelerine bastýklarý taþý alýp evlatlarýnýn mezar taþý yapmaktan korkuyorlar.
Kimi "bebekken ne güzeldi eteðimin dibindeydi" diyor sanki. Kimi, " Þunu aldýrdýn bir kere bile giymedin" demeyi özlemiþ evladýna. Kimi, " Adýyla seslenmeyi, adýný çaðýrmayý özlemiþ. Ceylan, Mehmet, Ramazan..
Bu sefer baþkaydý Diyarbakýr. PKK'nýn yaktýðý Kurþunlu Camii'yi görüp " Evim yanaydý oðul" diye aðýt yakan beyaz yazmalý teyzenin yüzü, gökyüzü gibiydi sanki. Bulutsuz ve umutlu. Cumhurbaþkaný Erdoðan, Diyarbakýr'a gitti. Bir babaydý Erdoðan. Ve babaydý orada. Diyarbakýr anneleri, sýrayla anlatýyordu evlatsýz geçen günlerini. Erdoðan, o annelerin sinelerine bastýklarý taþý kaldýrdý. Nasýl ki bahar cemresiyle gelir, o da müjdesiyle gitti, evlatsýz açmayan hüzün çiçeklerinin yanýna.
Türküsünü getirmiþ yanýnda.
"Gönül daðý yaðmur yaðmur boran olunca,
Akar can özümden sel gizli gizli."
Biz Gönül Daðýnda çakallarýn pusu kurmasýna izin vermeyeceðiz diyen bir babaydý Erdoðan.. Yürüyen hendek kazmalarýnýn tehdit sýçrattýðý o Diyarýn baðrýnda halaylar çekiliyordu artýk. Barikatlarýn olduðu yerde, gür sesli kýzlarýn nameleri, erkeklerin mendil salladýðý türküler geziyordu.
Diyarbakýr'a bir baba gitmiþti... O diyara yar olan bir baba.
.....
Hafta baþýnda telefonumda bir mesaj.. Emine Nilifirka'dan. Emine, bir nehir gibi sessiz ama içine akan abla. Kardeþi 21 Mart 2015'te gitmiþ. Daha doðrusu kandýrýlmýþ ve kaçýrýlmýþ. Mehmet Nilifirka Ýzmir Ege Üniversitesi Gazetecilik bölümünde okurken , hayal celladý PKK Mehmet'i anne baðrýndan koparmýþ.
Emine muazzam bir metanetin çiçeði. Annesi Ümmühan Nilifirka , o da en yiðit Diyarbakýr Annelerinden. Kursaðýnda kalan güzel günleri azar azar hatýrlayýp anýlara sýðýnmýþ. Ve bugün Mehmet'in doðum günü. Evinde olsaydý Emine kendi elleriyle pastasýný yapar üzerine " Kardeþim" yazardý. Þimdi , " Kardeþim neredesin" diyerek aðlayarak sabah ettiði günleri onlara reva gören alçaklara ah ediyorlar!
Edecekler de!
Evlatlarýnýn doðduðu günü, evlatsýz geçiren Annelerin ahý daðlarýnýzý devirecek!
Ýyi ki doðdun Mehmet ,
Dolapta gömleðin, eþikte ayakkabýlarýn, yastýðýn ve kalemlerin ayný yerindeymiþ.. Sen yokken hiçbir þeyin yeri deðiþmemiþ, sadece yokluðunu koyacak sýðdýracak yer bulamamýþlar.
Ýyi ki doðdun Mehmet..
