Kalbi atmayýp havlayanlar için merhamet bile ýsýrýlacak kemiktir.
Zalimsiniz... Allah'ýn cennetiyle teselli ettiði mazlumlarý tekmeleyecek kadar zalim. Elindeki ekmeðe özlediði vataný gibi sarýlan Leyla Teyzeyi gördünüz mü?
Ýnsanýn yüzü yaþadýðý acýlarýn penceresidir. Kýrýk pencere, içeride virane bir acýnýn oturduðuna delil. Leyla Teyzenin yüzünde gülümsemekten oluþan kýrýþýklýk var mýdýr sizce. O vurup kanattýðýnýz gözünü en son hangi bombalara kurþunlara kapatmýþtýr, çarþafýnýn etekleri en son hangi ölü kuþlarý toplamýþtýr. En son kime bakmýþtýr yalvaran gözlerle.
Gaziantep'te bir bankýn üzerinde otururken, doðmuþ ama hala zigot bir cüruf bir kusmuðun tekme attýðý 70 yaþýnda Leyla Teyze. O tekmenin acýsýyla bir gözünü kapamýþ diðer gözüyle bize bakýyordu. Týpký kýrýk penceresinden özlediði vatanýna bakar gibi bize bakýyordu.
Bu olayý saç diplerine kadar yazacaðým önümüzdeki yazýda. Yazarken dayanamadýðým acýlarý soðusun diye o kýrýk pencerenin önüne býrakýyorum bazen, bu da onlardan biri. Onun kursaðýnda kalan yaþamak hevesi býrakayým da benim klavyemde yarým kalsýn. Ziyaretine gidip elini öptüðümde ve en çok çaresiz ellerini sevdiðimde tamamlayacaðým yazýmý.
Ýnsan olmak, Veda Hutbesine vefadýr.
Biz, topraðýn rengine bakmadan severiz taþýn derdini. Merhamet tenimizdir bizim teri de insan. Hicrete karar verdiysek yokuþa takýlmayýz her dua düze çýkarýr bizi.
Rengine bakan insan senin çölündür. Duana bakan insan da senin vahan.
Ýnsan olmak tencerede kaynayan taþýn rengine deðil, o taþý kaynatanýn derdine bakmaktýr.
Yara tende açýlan deðil kalpte açýlan hüzün kuyusudur.
Biz kuyudan ruhlarý kurtarma derdindeyiz kervana adam toplama derdinde deðil.
Bu aþaðýlýk olay karþýsýnda herkes insan þelalesi gibi bulduðu merhamet oyuklarýndan fýþkýrýp kelimesi kelimesine "Ýnsanýz" diye haykýrdý dün gece.
Biz, Afrika'ya baktýðýmýzda cennet zeytini çocuklarýn yokluk denilen kahvaltý sofrasýnda Allah'ýn göðüne rahmet için nasýl baktýðýna þahidiz.
Umut gökten yaðacaksa göðe,
su kuyularýndaysa topraða bakan hüzün tenli çocuklara þahidiz.
Arakan'da annelerinin ölü göðsünden içtikleri þehadet sütünün beyazýný görmeyiz biz.
Biz yaþayamadýklarý güzel günlere, hepsi bitmesin diye azar azar yutkunduklarý yaþamak hevesine þahidiz.
Biz, Bizi Allah'a çaðýran Bilali Habeþi imanýnýn rengindeyiz.
Mesele anlaþýldý mý?
Her gün salyalarca hakaret, sayfalarca küfür yaðdýrdýðýmýz bu mazlum kardeþlerimizin yarasý nedir, þimdi anladýk mý?
Düþünsenize Hicret yorgunu bu kardeþlerimizin kýrgýnlýðýný.
Vatanlarý liðme liðme edilmiþ, eski bir mezar gibi hepsi, açsan içlerini acýlarý dipdiri.
Hepsinin gözleri penceresi açýk unutulmuþ perdeleri son rüzgarý toplayan virane evler gibi. Herkes terk ettiði vatanýna, özlediði sokaklara benziyor.
Veda Hutbesine
Veda etmediðimizde
Hangi gözyaþý hangi tenden süzülüyor diye bakmadýðýmýzda
Cennetin mültecisi deðil gerçek sahiplerinin bu mazlum kardeþlerimiz olduðunu anladýðýmýzda.
Onlarýn çadýrlarýna bile göz koyan siyasi geviþlerimizden utandýðýmýzda
Burnuna konan sinekleri kovalamaktan acýsýný kovalayamamýþ
Çocuklarý hor görmediðimizde
Yeni bir tenle deðil , yine bir kalple onlarýn acýlarýnýn önünde eðildiðimizde
Ýnsan olacaðýz.
Irkçýlýðýn tövbesi
Kardeþ olduðumuza yeniden iman etmektir.
Mazlumu seveni üzmekten
Mazlumu üzeni de sevmekten
Allah'a sýðýnmaktýr insan olmak...
