Kriz dönemlerinde serinkanlý hareket etmek gerekiyor. Stratejik akýl olaylarý önceden görerek gelecekte yaþanacak krizlere karþý sizi hazýrlýklý olmaya itiyor.
Bundan tam 8 yýl önce 16 Mart 2014'te Kýrým'ýn yasadýþý ilhaký Ankara tarafýndan kabul edilmedi. Ankara her yýl bu tarihte bir açýklama yaptý. Bu yýlki açýklama ise þu ifadeleri içeriyor:
"Ukrayna Kýrým Özerk Cumhuriyeti 16 Mart 2014 tarihinde düzenlenen gayrý meþru bir referandumla Rusya Federasyonu tarafýndan ilhak edilmiþtir. Uluslararasý hukuka açýkça aykýrý olan bu eylem ülkemiz ve uluslararasý toplum tarafýndan tanýnmamaktadýr.
Yarýmadanýn asli unsurlarýndan olan Kýrým Tatar Türklerinin durumu baþta olmak üzere, Kýrým'daki geliþmeleri yakýndan izlemeyi sürdüreceðiz. Türkiye, stratejik ortaðý Ukrayna'nýn toprak bütünlüðüne ve egemenliðine olan desteðini bu vesileyle bir kez daha teyit eder."
2015 yýlýnda Esad'ýn daveti üzerine Rusya Suriye'ye asker gönderdi. O günkü adýyla muhalif ÖSO'ya karþý Rusya askeri varlýðýný hissettirmeye baþladý. Ancak Ukrayna'dan gelen gönüllü savaþçýlar da Suriye'ye girmiþ ve 2014'ün intikamýný almak için savaþýyorlardý.
Bugünlerde Rusya'nýn Suriye'den getirdiði savaþçýlarý Ukrayna'daki savaþa dahil ettiðini görüyoruz. Suriye'de savaþan muhalif gruplarýn da Ukrayna'ya geçtiklerini ve Ukrayna lehine savaþacaklarýný biliyoruz.
Ukrayna ve Suriye arasýndaki iliþki bu anlamda çok derin. Küresel rekabetin Karadeniz hattýnda Kafkasya'dan Balkanlara uzanacak bir hattýn en kritik yerindeki Ukrayna vekalet savaþlarýnýn önemli bir istasyonu oluyor. Doðu Akdeniz çanaðýnýn, tarihî Levant'ýn göbeði olan Suriye bu küresel vekalet savaþýnýn güney istasyonu durumunda.
Türkiye 15 Temmuz 2016 kalkýþmasýna giderken uyanýk olanlar ayak seslerini duyuyordu. DEAÞ/PKK gibi uluslararasý örgütler içerde aktifti ve istihbarat desteðini FETÖ yapýlanmasý üzerinden saðlýyordu. Sivil ölümleriyle sonuçlanan terör eylemleri Türkiye'yi adeta içine kapatýyordu.
Ankara güvenlik merkezli bir yaklaþýmý benimseyerek içerdeki sorunlarý minimize etme yoluna gitti. 15 Temmuz öncesinde baþlayan FETÖ tasfiye politikalarý kamuoyu tarafýndan ancak 16 Temmuz sonrasýnda desteklenmiþtir. Güvenlik ve adalet bürokrasisindeki tasfiyeler doðru enformasyon ve doðru karar alma süreçlerini dinamik kýlmýþtý.
Türkiye, bugünlerde Ukrayna-Rusya savaþýnda bütün toplumsal kesimlerin takdir ettiði dengeli, tarafsýz bir yaklaþým sergileyebiliyor. Bu durumun sebebi güven veren Erdoðan liderliði ve güvenlik bürokrasisinin anayasal sisteme baðlýlýðýdýr.
Ankara, Karabað zaferine giden süreçte bu savaþýn bölgesel etkilerini hesap edecek stratejik akla sahipti. Karabað'ýn asýl vatanýna katýlýþý Kiev için emsal teþkil edecekti ancak Kiev, NATO üyeliðinin imkânsýz olduðunu ne yazýk ki hesap edemedi yahut devlet dýþý aktörler Kiev'in genç siyasetçisini bu sürece zorladý. Olup bitenleri öngören Ankara Ukrayna'yla stratejik iliþkilerini derinleþtirdi ve bugünlerde herkesin merak ettiði iþbirliði baþlýklarýnda gerekli adýmlarý attý.
Batý ittifakýnýn ikiyüzlü tutumunu ise tarih yazýyor artýk. 2008 yýlýnda George Bush'un ýsrarýna raðmen Ukrayna ve Gürcistan'ýn NATO'ya alýnmasýna karþý çýkan iki AB üyesi vardý. Tahmin etmek zor deðil: Almanya ve Fransa. Þaþýrmadýk, bugünlerde yangýn yerine lejyoner yollayan Avrupa uygarlýðýnýn baþat ülkeleri.
Mevcut tabloda Türkiye kendi çýkarlarýný önceliyor ve bu durum içerdeki birçok teslimiyetçiyi rahatsýz ediyor. Dünya sistemindeki adaletsizliðe karþý çýkan Türkiye baðýmsýz politika geliþtirebiliyor ve bölgesinde merkez ülke olarak kabul görüyor.
Ankara eðer devlet dýþý aktörlerin, nüfuz ajanlarýnýn, uluslararasý lobilerin tesirinde kalsaydý bugün savaþýn bir tarafý olmuþtu. Almanya ve Fransa'nýn Ukrayna'ya karþý ikiyüzlü tutumu örtbas edilemeyecek kadar ahlaksýzca. Bugün ne kadar günah çýkarsalar da ateþ bacayý sarmýþ durumda. Ukrayna artýk bir yangýn yeri. Ýkiyüzlüler ise vekilleriyle orada...
