Bu yazýyý yazmaya baþladýðýmda, Ýsrail; bombardýman baþlatacaðý gerekçesiyle, Gazze'nin acilen boþaltýlmasý talimatýný verdi...
Türk haber ajanslarýný, Ýsrail haber kaynaklarýný, sosyal medya paylaþýmlarýný, baþta ABD, diðer ülkelerin resmi açýklamalarýný nefes almadan takip ettim, ediyorum... Uzmanlar konuþuyor, askerler konuþuyor, stratejiler, öngörüler belirtiliyor, akademilerdeki dýþ politika hocalarý görüþ veriyor...
Uzman deðilim. Benim gözlerimden, kalbimden, ruhumdan geçenlerse baþka, bambaþka: Sadece son 15 yýl içinde Ýsrail tarafýndan þehit edilmiþ 150 bin Filistinlinin uçuþan fotoðraflarý, içimde saða sola saçýlýyor... Bu 150 bin þehidin 35 bini çocuk... Paramparça çocuklar. Ýçimde küçük çocuk elleri, bacaklar, kollar, gözler, patikler, kundaklar dönüyor... Dinmeyen gözyaþlarý, bitmeyen yaslar, aðýtlar, tabutlar, tabutlar, marþlar, dualar. Ve yalnýzlýk. Ve sadece Allah...
Gazze'dekiler de insan.
Ama onlar ölünce sadece sayýya dönüþüyor, dünyanýn kýlý bile kýpýrdamýyor. Gazze'de 1500 kiþi öldürülürken umurunda olmayan dünya, Ýsrail'de 3 kiþi öldürüldüðünde ayaða kalkýyor. Daha en baþýndan kabullenilmiþ bir taraftarlýk var: Filistin'i iþgal ettiði halde Ýsrail daha en baþýndan beri haklý kabul ediliyor. Filistinliler öz yurtlarýndan sürülürken, Filistin, Filistin halký için kapalý bir cezaevine dönüþtürülürken, þehirler, mahalleler, sokaklar yüksek kin duvarlarýyla bölünürken, yerli halkýn kapýlarý kýrýlýp, evleri bir bir iþgal edilirken... Bütün dünya tarafýný belirlemiþ, gaspçý ve talancý Ýsrail'i haklý buluyor...
Bu durum, 1967'den beri, artarak devam ediyor. Dünyada sýnýrlarý belirli olmayan ve sürekli geniþleyen tek ülke var; Ýsrail...
Ve bu çirkin hýrsýzlýðý, ülke çalýcýlýðý, hayat yankesiciliði, hak kapancýlýðý, utanmaz talancýlýðý kutsamamýzý mý bekliyorlar?
Bu akþam ruhum öylesine sýkýþýyor ki... Filistin meselesini kendisine samimiyetle dava edinmiþ birkaç arkadaþýmla konuþurken, boðazýmýz düðümleniyor. Dua edelim diyoruz. Dua. Biz hep arkadan ölülerimizi defnetmeye gider gibi, sadece dua edebiliyoruz, yarým asýr böyle yaþadým ben, arkadaþlarým da... Ama Allah biliyor ya, onlarýn bir tarafý varsa, bizim tuttuðumuz bir taraf da var, kardeþlerimizin tarafýný tutuyoruz... Ýçimiz daralýyor! Irak'ý, Afganistan'ý, Suriye'yi, Bosna'yý ve o apaðýr acýlarý hep birlikte yaþamadýk mý? Ne çok acý var! Ama en çok da bombardýman altýndakilerin caný acýyor, kanýyor, yanýyor...
Gazze boþaltýlsýn demiþler! Gazze nereye boþalacak? Silahlanmýþ, mayýnlar döþenmiþ, Ýsrail harp gemileriyle çevrili denize mi kaçsýnlar? Bir ucu zaman zaman Mýsýr'a açýlýyor Gazze'nin... Oradan mý boþalacak? Tünellerden mi geçecek binlerce nine, dede, hastalar, engelliler, çocuklar, gelinler, nereye çýkýp boþaltacaklar Gazze'yi? Herkes biliyor ki Gazze bu gece hiçbir yere boþalmayacak! Boþalamayacak!
Sanki dünyada hiç yer kalmamýþ, dünyanýn bütün yerleri bitmiþ, azmanlarýn gözlerini kan bürümüþ, kin bürümüþ, Gazze bürümüþ... Gazze küçücük oysa! Gülleri ve erikleri Gazze'nin... Bu gece oradan çýkýþ yok!
Yazýyý bitirirken tanklarýn Gazze'ye doðru yola çýktýklarýný okudum haber alt yazýlarýnda...
Allah yardýmcýn, Peygamberimiz rehberin, melekler yoldaþýn olsun Gazze!
