Göç deðil hicret.
Bizi, bir dua eksiði , bir ah fazlasý bitirebilir demiþtim. Dua, Dünyayý sessize almaktýr. Dua, Dünyaya deðen ellerini yýkamaktýr. Dua, Dünya'ya susup Allaha konuþmaktýr.
Dua, durduðun yerde yürümektir..
Yalnýzlýk en fazla sessizliðe alýnýr, yalnýzlýðýn alýnganlýðý sessizliðedir.
Dua, en rahmani sessizliktir.
Yalnýz olmadýðýný bilmektir.
Ya Allah, Senin adýný yazan bu kalem, nefsime çektiðim kýlýçtýr, senin adýný yazan bu kalem kibrimi kefenleyen merhamet. Ve senin adýný yazmak Dünya'yý kalbimden ayýran Âsa.
Þu Dünya'da kat kat insan giyinsem de kalbime, seni anmadýðým zaman üþüyorum. Seni yazdýðýmda sütten kaðýtlara, Bilâl'in ilk ezaný oluyor göðün yüzü.
Bir yetimin baba sevinci neyse, seni yazan ellerimin sevinci de o. Kerbelada su neyse kalemin seni yazma arzusu da o. Öyle hayal ediyorum ki seni kaðýda deðil Mescidi Aksa'nýn duvarlarýna yazýyorum.
Seni kapýlarda bekleyen çocukla çocuðum, hüznüm Kudüs'le Kudüs, Yakup'un elindeyse bu kalem Yusuf'dan önce Hz. Muhammet yazar. Hangi Ýbrahim'in eline düþerse bu kalem nefis putunu devirip ummana dalar.
Efendim. Bütün harfler içinden sen geçen cümlelerin içinde var olmak ister gibi. Vav, bir köþeye kývrýlýp alýp mazlum bir bebeði kucaðýna seninle teskin etmek ister gibi. Nun, sakin bir denizin ortasýnda sana varmak isteyen gözyaþý sandalý sanki. Ve Elif efendim senden baþka kimsesi olmayana uzanan dimdik bir dal gibi.
Efendim. Senin adýnýn huzurunda nefsime sesleniyorum. Senin adýnýn huzurunda , acizliðime sesleniyorum. Senin adýnýn huzurunda kibrime sesleniyorum. Ey! Nefsim, ey beni utandýran Dünya yüzlü düþman. Ey, mazluma yüksekten bakan alçaktaki nefesim nefsim.
Beni, bu gece terk et. Benim diriliþim seni öldürsün. Ey nefsim, senin olmadýðýn yerde olayým. Senin gezinmediðin yer yolum, senin bittiðin yer baþlangýcým olsun. Bu kalemim kibrin tellalý deðil, zikrin hamalý olsun...
Efendim. Senin adýn kalemime, kalem insana emanet. Ömer'in adaletini yazmadýðýmda kalemim kýrýlsýn. Beni Gömmeyin diye aðlayan Yemenli Feridi yazmadýðýmda kalemim kýrýlsýn.
Ceylanýmý babasýyla beraber gömün korkar diye feryat eden anneyi yazmadýðýmda kalemim kýrýlsýn, yazmadýðým her cümleden rabbim beni utandýrsýn.
Efendim. Sana gitmeyen yollardan döndürsün bizi Rabbim. Senin okþadýðýn baþlarý eðdirmekten korusun bizi Rabbim. Ve senin adýnla birleþtirmeyen kalemlerden ayýrsýn bizi Rabbim.
Amin. Amin. Amin.
