Göç değil hicret.
Bizi, bir dua eksiği , bir ah fazlası bitirebilir demiştim. Dua, Dünyayı sessize almaktır. Dua, Dünyaya değen ellerini yıkamaktır. Dua, Dünya'ya susup Allaha konuşmaktır.
Dua, durduğun yerde yürümektir..
Yalnızlık en fazla sessizliğe alınır, yalnızlığın alınganlığı sessizliğedir.
Dua, en rahmani sessizliktir.
Yalnız olmadığını bilmektir.
Ya Allah, Senin adını yazan bu kalem, nefsime çektiğim kılıçtır, senin adını yazan bu kalem kibrimi kefenleyen merhamet. Ve senin adını yazmak Dünya'yı kalbimden ayıran Âsa.
Şu Dünya'da kat kat insan giyinsem de kalbime, seni anmadığım zaman üşüyorum. Seni yazdığımda sütten kağıtlara, Bilâl'in ilk ezanı oluyor göğün yüzü.
Bir yetimin baba sevinci neyse, seni yazan ellerimin sevinci de o. Kerbelada su neyse kalemin seni yazma arzusu da o. Öyle hayal ediyorum ki seni kağıda değil Mescidi Aksa'nın duvarlarına yazıyorum.
Seni kapılarda bekleyen çocukla çocuğum, hüznüm Kudüs'le Kudüs, Yakup'un elindeyse bu kalem Yusuf'dan önce Hz. Muhammet yazar. Hangi İbrahim'in eline düşerse bu kalem nefis putunu devirip ummana dalar.
Efendim. Bütün harfler içinden sen geçen cümlelerin içinde var olmak ister gibi. Vav, bir köşeye kıvrılıp alıp mazlum bir bebeği kucağına seninle teskin etmek ister gibi. Nun, sakin bir denizin ortasında sana varmak isteyen gözyaşı sandalı sanki. Ve Elif efendim senden başka kimsesi olmayana uzanan dimdik bir dal gibi.
Efendim. Senin adının huzurunda nefsime sesleniyorum. Senin adının huzurunda , acizliğime sesleniyorum. Senin adının huzurunda kibrime sesleniyorum. Ey! Nefsim, ey beni utandıran Dünya yüzlü düşman. Ey, mazluma yüksekten bakan alçaktaki nefesim nefsim.
Beni, bu gece terk et. Benim dirilişim seni öldürsün. Ey nefsim, senin olmadığın yerde olayım. Senin gezinmediğin yer yolum, senin bittiğin yer başlangıcım olsun. Bu kalemim kibrin tellalı değil, zikrin hamalı olsun...
Efendim. Senin adın kalemime, kalem insana emanet. Ömer'in adaletini yazmadığımda kalemim kırılsın. Beni Gömmeyin diye ağlayan Yemenli Feridi yazmadığımda kalemim kırılsın.
Ceylanımı babasıyla beraber gömün korkar diye feryat eden anneyi yazmadığımda kalemim kırılsın, yazmadığım her cümleden rabbim beni utandırsın.
Efendim. Sana gitmeyen yollardan döndürsün bizi Rabbim. Senin okşadığın başları eğdirmekten korusun bizi Rabbim. Ve senin adınla birleştirmeyen kalemlerden ayırsın bizi Rabbim.
Amin. Amin. Amin.
