Yazlarý “Tatil valizi”, kýþlarý “Kayak Takýmý” olan bir adamýn sofra tuzu kadar kýymetinin olmadýðý günlere þahit oluyoruz çok eðlenceli deðil mi?
Otobüsten atýlan öpücüðün dorsesi üst geçide takýldý.
Bu sefer kim kaybetti? Üzerinde tuzluk yazan kaplarý, þekerlik olarak kullananlar kaybetti.
Ellerindeki cam silecekleriyle ara sokaklardaki karý temizlemeye çalýþanlarýn çektiði “Ya Sabýr” konvoyu bile yoðun kar yaðýþý sebebiyle bir gýdým bile ilerleyemedi.
Hangi ajansla çalýþýyorsunuz bilmiyorum lakin feraset konusunda ajansýnýza ders vermek için de baþka bir ajansla çalýþmanýz gerektiðini umarým anlamýþsýnýzdýr.
En azýndan otobüs tepelerinden attýðýnýz öpücükle , cenaze arabasýnýn kara saplanmasýný engelleyemediniz.
Ýstanbul’un geleceðinin mavi leðen gibi kayýp gidiþine mani olacak bir öpücüðünüz yokmuþ demek ki.
Þimdi diyeceksiniz ki bu, bizden önceki yönetimin sorunu. Projelerine konarken, açýlýþý yapýlmýþ olanlarý kötü makyajla yeniden açarken sizden öncekileri anmýyorsunuz...
Tek tuzluk darbesiyle halledemediðiniz garabeti “Bizden öncekiler” diyerek anmanýz “Hocam o yerleri çalýþmadým” diyen öðrenciyle ayný bahane takýmýný kullanýþýnýzýn acziyetidir.
Ne diyeyim “Keþke Ýstanbul’u kar lastiði yönetseydi” baþlýðýný Güneþ görmemiþ zihniyetinize armaðan ediyorum.
Adam kaçýrýldýðýný duydum ama Kardan Adamýn kaçýrýldýðýný ilk defa duyuyorum. Eþkal vermeye kalksan hepsinin burnu havuçlu nasýl olacak? Bir sesini duysam desen aðzý çoktan erimiþtir.
Gerçekten hýrsýzýn neyi amaçladýðýný bilmek, komiklikte hangi seviyede olduðumuzu gösterecek...
Üç çocuk, bir küçük battaniye içinde, çamurlu su üstünde uyumaya çalýþýyor. O görüntüleri mutlaka görmüþsünüzdür.
Onlar masal dinlemez masal olurlar.
Uykularý ayrý, ama ayný rüyanýn garibi üç kardeþ.
Yaðmurun bile kenarlarýna düþeyim diye bulut deðiþtirdiði göðün merhamet ettiði üç mazlum üç yetim.
Erken ölelim çünkü cennette ekmek var diyen üç serçe.
Kendi vatanýnýn yanaðýndan böyle sessiz bir gözyaþý gibi süzülerek gitmek üzere dizilmiþ üç kardeþ.
Oradaki yetimler Kelime-i þehadetin içinde çaðlarken,
Bizleri Kelime-i rehavet içinde susturan neydi?
Bilen var mý?
